Πέμπτη 26 Οκτωβρίου 2023

Έπαινος (ή αλλιώς ΜΝΕΙΑ) για το ποίημά μου "ΠΑΤΡΙΔΑ" κατά το Παγκόσμιο Μουντιάλ Ποίησης " XXXVIII PREMIO MONDIALE DI POESIA NOSSIDE - 2023"

 

Ένα πολύ όμορφο, πολύ τιμητικό, εξαιρετικό νέο για τη συγγραφική μου καριέρα:
Έπαινος (ή αλλιώς ΜΝΕΙΑ) για το ποίημά μου "ΠΑΤΡΙΔΑ" κατά το Παγκόσμιο Μουντιάλ Ποίησης " XXXVIII PREMIO MONDIALE DI POESIA NOSSIDE - 2023", ένα πολυγλωσσικό και πολυμεσικό βραβείο.
Συμμετοχές από 106 χώρες σε 153 γλώσσες και διαλέκτους.
Πρόκειται για τον μοναδικό παγκόσμιο διαγωνισμό Ποίησης, χωρίς όρια γλώσσας ή μορφές έκφρασης και επικοινωνίας.
Το Βραβείο αποτελεί μέρος του Παγκόσμιου Καταλόγου Ποίησης της Unesco.
 
Thank you Dr AMATO and Members of the Comittee

MENZIONI DI MERITO  to:

 Asimina Papanikolaou – Katerini (Grecia)

Lingua Greca e Inglese, “Homeland”
 
*****ΠΑΤΡΙΔΑ
 
(ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ-ΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΜΟΥ, ΤΗ ΒΡΟΝΤΟΥ ΠΙΕΡΙΑΣ και συγκεκριμένα την ΑΓΙΑ ΚΟΡΗ)
 
Κατοικώ έναν αρχαίο Παράδεισο,
πριν κι απ΄την άνθιση των μεγάλων σπηλαίων. 
 
Κάπου εκεί στο περίγραμμα καταπράσινων οριζόντων,
η φτελιά δε διστάζει να μιλά με φτερωτά σήμαντρα και εικονίσματα Αγίων. 
 
Βραδυπορώ για να κρυφακούσω.
Μέσα μου αντηχούν μεσάνυχτα,
βουερά πιότερο κι απ΄ την έξω δήθεν γαλήνη.
Μυριάδες λαού, κλαγγές όπλων, θρήνοι,
γιορτές της άσπιλης πάντοτε άνοιξης και
θυρανοίξια ναών επουράνιων.
Αρκεί να αντέξεις ν΄ ακούς..
 
Ποτάμι ασίγαστο και σήμερα το παλιό ρέμα.
Αγγίζει πάντα με δέος τα πόδια της Άγνωστης Κόρης.
Χειμώνας Ολύμπου. ****
 
 
Σημείωση: Ποια ήταν η Νοσσίς ή Νόσσις. 
Ήταν Ελληνίδα ποιήτρια και επιγραμματοποιός από τους Επιζεφύριους Λοκρούς της Κάτω Ιταλίας
 η οποία έζησε την εποχή του Πτολεμαίου Α΄, δηλαδή μεταξύ τέλους 4ου με αρχές 3ου π.Χ. [..]
Σώζονται δώδεκα επιγράμματά της, το ένα αμφισβητούμενο από τον Στέφανο του Μελέαγρου. 
Τα έργα της κατατάσσονται στη λεγόμενη "δωρική σχολή". 
Τα θέματά της χαρακτηρίζονται από κάποια "λαϊκότητα" και η έκφρασή της από κάποια εκζήτηση και περιπλοκότητα. 
Οι αλεξανδρινοί φιλόλογοι την αναφέρουν ως μία από τις εννέα καλύτερες λυρικές ποιήτριες κατ΄ αντιστοιχία με τις εννέα Μούσες.
 
 



Σάββατο 25 Μαρτίου 2023

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης-Μίνα Παπανικολάου

 


Γιόρτασαν σήμερα οι ποιητές και οι ποιήτριες ανά τον κόσμο τη μέρα τους, την παγκόσμια.
Τους αξιοποίησαν οι ερωτευμένοι, οι διανοούμενοι, οι πολιτικοί (αυτοί τους θυμούνται στις ομιλίες τους για να δώσουν βάθος και ύψος ταυτόχρονα στο λόγο τους).
Κι ύστερα; Κανείς δεν ρώτησε ούτε έμαθε ποτέ πως γράφονται τα ποιήματα.
Πως το μελάνι είναι η προέκταση του αίματος των φλεβών τους. 
Πως το χρώμα αλλάζει για να μην τρομάζει ο αναγνώστης κι η αναγνώστρια.
Κι όλα τακτοποιημένα, λίγο μετά,
σε τίποτα δεν θυμίζουν τη μεγάλη μέρα.
Κάποτε έγινα πανό σε γάμο και χάρηκα, μια άλλη φορά εργασία μαθητών σε λύκειο. Άλλοτε πάλι με διάβασε πολιτικός και τότε ντράπηκα.
Σαν να έκλεψε το αίμα της φλέβας μου για να αποκτήσει βάθος και ύψος. 
Δεν με ρώτησε. 
Η νύφη όμως ρώτησε και δάκρυσε!
Μα εγώ είμαι Λουντεμική, Βρεττακική, Ελυτική και Δημουλική. 
Κι άλλες πολλές διάσπαρτες κι ενωμένες φλέβες μ' ακολουθούν και με κρατούν.
Μαζί τους γιορτάζω, πίσω από ένα γραφείο, με ένα στυλό και ένα τετράδιο που δεν το πετώ όταν καθαρογράφω στον υπολογιστή.
Τέλος, κοιτώ από το παράθυρο τον κόσμο.
 Είναι όπως τον άφησα. Εγώ έχω αλλάξει και πάλι  σε μια στιγμή. Είμαι το παιδί που ορφάνεψε, η μάνα που το στερήθηκε ξαφνικά και ράγισε η καρδιά της, το κλειστό παραθυρόφυλλο-έφυγαν όλοι για μια άλλη πατρίδα - ο Δεσπότης Όλυμπος (καλότυχος πάντα), το κύμα που φέρνει μηνύματα από τα πιο μακρινά πέλαγα (γειά σου καρδιά μου).
Περίεργο πόσες ζωές ζουν οι ποιητές κι οι ποιήτριες!
 
Υγ: όταν με ρωτούν "γράφεις, γράφεις;" ξαφνιάζομαι και προσπερνώ. Πώς αλλιώς να ζήσεις, αναρωτιέμαι, τόσες ζωές σε μία;! Πώς αλλιώς θα βουτήξεις οικειοθελώς στην άβυσσο;! 
 
ΜΙΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
 
ΚΑΤΕΡΙΝΗ
2022, 2023 ΚΑΙ ΜΕΤΑ

Σάββατο 4 Μαρτίου 2023

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΒΥΣΣΟΥ ΚΡΙΤΙΚΗ της κ E. Παπαθανασοπούλου

 ΜΙΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΒΥΣΣΟΥ
ΚΡΙΤΙΚΗ της κ Παπαθανασοπούλου



Με μια βαθιά αγωνία η Μίνα Παπανικολάου μιλά για την εσώτερη ψυχή του ανθρώπου, που
αντικρύζει την άβυσσο.
Με υπόβαθρο σπουδές στον τομέα Υγείας και Πρόνοιας, ειδικότερα
στον τομέα της διοίκησης, η ποιήτρια έχει ψηλαφίσει τον ανθρώπινο πόνο.
Η ποίησή της, γεμάτη από δυνατές μεταφορές, όπως όταν γράφει
«Ζεστοί οι αρμοί των χεριών/ κλήματα γύρω απ’ την μέση μου»
και
«Οι ρίζες του χρόνου /γυρίζουν μέσα μου/ζητώντας να βρουν/την
αλήθεια τους…»,
εκπλήσσει με την δύναμη της φαντασίας και των συναισθημάτων που
μεταφέρει.
Με αγωνία η Μίνα Παπανικολάου ασχολείται με βαθιά υπαρξιακά ερωτήματα,
όπως όταν επερωτά «μια απορία/η ζωή ήταν υπολειπόμενη/άξιζε;».
Την απασχολεί το
συναισθηματικό «υποφέρειν» του ανθρώπου μπροστά στον φόβο της απώλειας «η μόνη
συντέλεια που φοβάμαι πια/ είναι η απώλεια»,
το βάσανο της βαθύτερης μοναξιάς «στης ζωής σου το δρόμο/πάντα ήσουν εσύ /το πιστό σου σκυλί/και ο μόνος σου ήρωας»,
η δυνατότητα της γλώσσας να επικοινωνήσει το βάθος των συναισθημάτων «οι λέξεις
επέστρεψαν/σκουριασμένου χρόνου κατάλοιπα».
Σε πολλά ποιήματά της η Μίνα Παπανικολάου επιχειρεί να δώσει φωνή στο εσώτερο παιδί που όλοι κουβαλούμε διαχρονικά μέσα μας, εκεί που εδράζεται ο άχρονος βαθύτερος εαυτός μας:
«Μην κοιτάς πάνω απ’ τον ώμο σου/τα χνάρια σου/πάρε αγκαλιά το παιδικό όνειρο/εκεί είναι/δεν έφυγε ποτέ», γράφει για το παιδί αυτό.
Την απασχολεί η μοίρα και τα πεπρωμένα των ονείρων του παιδικού εαυτού,
όπως όταν λέει «Να κατακτήσουμε τον κόσμο/το επιθυμούσαμε από παιδιά/μα ο κόσμος δεν
ήθελε να κατακτηθεί/να γοητευτούμε ήλπιζε» και καταλήγει στους τελευταίους στίχους του
βιβλίου να δηλώνει: «Υπήρχε λόγος που χάσαμε τα αγγελικά φτερά μας/το παιδί μέσα μας
φυλλορροούσε».
Η ποίηση που παραθέτει η συγγραφέας στο βιβλίο αυτό είναι βαθύτατα
συναισθηματική, είναι το βλέμμα του ανθρώπου που σε κάποια στιγμιότυπα ρίχνει μια ματιά
στον άβυθο εαυτό του ατενίζοντας έξω από τον χρόνο την άβυσσο της ψυχής του
«Οι ρίζες του χρόνου /γυρίζουν μέσα μου/ζητώντας να βρουν/την αλήθεια τους».



Όλες οι αντιδράσεις:
Εσείς, Θεοδοσία Αργυράκη-Ασαργιωτάκη, Ζωή Φράγκου και 2 ακόμη

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2023

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΒΥΣΣΟΥ-ΚΡΙΤΙΚΗ από τον πρόεδρο του ΕΠΟΚ κ.ΗΡΑΚΛΗ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ

 

Θερμές ευχαριστίες σε έναν από τους ανθρώπους που αόο το 2009 πίστεψαν σε εμένα, στη γραφή μου, στην αφοσίωσή μου στην Ποίηση τον κο Ηρακλή Ζαχαριάδη, Πρόεδρο του ΕΠΟΚ.
 
ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΒΥΣΣΟΥ
ΜΙΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΝΕΜΟΣ
 
ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΕΠΟΚ κ.ΗΡΑΚΛΗ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ
 
Η αγαπητή Μίνα , εμφανίζεται μετά από καιρό , με ένα ποιητικό βιβλίο με τίτλο ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΒΥΣΣΟΥ. 
Είχα αρκετό καιρό να δω βιβλίο από την αγαπητή Μίνα και έμεινα έκπληκτος με την πρόοδο που έχει σημειώσει με αυτό το νέο της βιβλίο , όπου φαίνεται η ολοκληρωμένη αίσθηση λυρικού λόγου. 
Γνήσια ποίηση διαστάσεων και ο χαρακτηρισμός γράφεται με κάθε υπευθυνότητα.
Τα μεστά, αδρά, γεμάτα ευρήματα και γόνιμη φαντασία ποιητικά της κείμενα, πενήντα περίπου στον αριθμό, αποκαλύπτουν ένα θαυμάσιο ποιητικό ταλέντο.
Η σταχυολόγηση , έστω και λίγων ευρημάτων, από την ωραία ποιητική συλλογή της , όπως: ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΒΥΣΣΟΥ , ΡΙΖΕΣ, ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ, ΑΓΓΕΛΩΝ ΟΣΙΑ ΔΑΚΡΥΑ, ΚΕΝΟΤΑΦΙΑ ΑΓΑΠΗΣ , ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΠΗΓΗ κ.α , συνθέτουν λόγο βγαλμένο, όχι από σωρούς συναισθηματικών ερειπίων, αλλά από σφριγηλούς χαιρετισμούς αισθημάτων του υπαρκτού κόσμου, 
που ξεπηδάνε από μια αυθεντική ποιητική καρδιά, στερεά προβληματισμένη στο χρόνο!
 
Καλοτάξιδο!
 
Dr ΗΡΑΚΛΗΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ
Πρόεδρος Ε.Π.Ο.Κ.
 

 

Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2022

VISITING SMEDEREVO-SERBIA-IPA

 

A long journey from Katerini –Hellas through the valleys of Serbia, 

we finally reached Smederevo.

 


 Smiling people, huge hugs were waiting for us. Uncountable, huge variety of hues and yellowscale. It is fall and everything around reminds me of the season. The trees, the vines, huge wooden piles for the winter. I can’t wait to visit the fortress of Smederevo but first we had to visit the museum. (https://www.mus.org.rs)

 






Friendly and committed to his job Mr MIROSLAV LAZIC. His tour and references to the historical events and museum exhibits were wonderful. It's great to meet people who are dedicated to their work. We were transferred to another era and the Katakuzins, the Brankovics, the Ottomans came to life before us. We felt that we were wearing the rare jewels and that we were in the courtyard of the fortress.

 
 

 

Thus, when we found ourselves inside it, we felt as if the courtiers,

 the Despot, Mohammed II, the Hungarians would jump out from somewhere. 

Byzantium came to life in our eyes, 

we attended the engagement of Maras Branković of the Katakuzin family to Murat. 

It was she who, after the Fall of Constantinople, in 1453, 

collected the gifts of Jesus (myrrh, frankincense, gold),

 to protect them from the fury of the Muslims, 

and took them to the Monastery of Saint Paul, on Mount Athos, 

where they are kept until and today.

(https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%81%CE%B1_%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%BA%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82). 

 

The birds were flying in the alcoves of the fortress 

and it was as if they were bringing messages from its old inhabitants to this day, 

to us who stepped where they stepped.

Our steps on the wooden stairs creaked and made me shudder.

 What were they feeling?

 What were they talking about on their walks?

 What anxieties before the battles? 

What are the prayers and litanies in their temple? 

Next to the fortress the eternal Danube stands as an eyewitness of the battles and the good times of Smederevo.

The fog made the scene even more metaphysical. 

The photos prove it, as I hope the short videos do also.

Serbians dance, enjoy every moment, their food, their friends, their people! 

They smile and are proud decent, welcoming. 

Good with good people, as they say. 

They make you feel at home and this is characteristic of the Greeks as well.

 They shake your hand and 

this means they are real friends and honest.

 

I didn't know Smederevo. 

Nor its history which stretches back into the depths of the centuries 

and proves once again the relationship between the peoples of today's Balkans 

and the need to co-exist with mutual respect and unity.

 Our opponents were always elsewhere 

and our fate was common. 

Nostalgic, romantic, Danube-side Smederevo, 

thank you for reminding me,

 thank you for our shared history!

 

 

Friends forever, brothers forever.

 

 

Mina Papanikolaou  (poet, writer)

Katerini, Pieria

Greece

 

Δευτέρα 20 Ιουνίου 2022

Συνέντευξη εφ΄ όλης της ύλης στο OlymposVoice.blogspot.com και στον Θεοχάρη Μπικηρόπουλο

19.6.22
Η ποιήτρια ΜΙΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ σε μια συνέντευξη εφ΄ όλης της ύλης στο OlymposVoice.blogspot.com

 
Επιμέλεια: Θεοχάρης Μπικηρόπουλος- Συγγραφέας -Blogger

  Η Μίνα Παπανικολάου ως αποδέκτης των δύσκολων και των άσχημων των καιρών, προσθέτει την αισθητική και το όμορφο στη ζωή της, από τη ζωή της, από τα όνειρά της και το μοιράζεται με όλους εμάς με την ποίησή της. Ευαίσθητη και δημιουργική αφήνει μέσα στις λέξεις το αποτύπωμα της αντοχής και ανοχής της ζοφερής πραγματικότητας και «με ορθάνοιχτα χέρια» χτίζει τη ρητορική της ποιητικής της, με σαφήνεια. Αφουγκράζεται, παρατηρεί κι ύστερα γράφει ποιήματα που ξεχειλίζουν συναισθήματα! 

  Η Μίνα Παπανικολάου με την ποίηση της, κάνει επανεκκίνηση στις πνευματικές μας προσλαμβάνουσες, σε ένα κόσμο που διαρκώς αλλάζει και βουλιάζει στα ίδια τα σκουπίδια της εξέλιξης και του πολιτισμού του. Περικλείεται από την ποίηση καθώς η ποίηση μιμείται τη ζωή! Το να εμπνευστεί ο δημιουργός και να γράψει κάτι δε σημαίνει ότι το έχει ζήσει κιόλας… Δεν είναι βιωματικό. Αποκαλύπτει όμως τον τρόπο σκέψης, τη «φιλοσοφία» του για τη ζωή, την οπτική γωνία που κοιτά τον ουρανό, τον ορίζοντα, τους ανθρώπους!

Στη συνέντευξή της η Μίνα Παπανικολάου αποκαλύπτεται απαντώντας σε 22 ερωτήσεις με ευθύτητα και ειλικρίνεια για να γνωρίσουμε καλύτερα την προσωπικότητά της. Διοικητικό στέλεχος στο χώρο της υγείας, προσφέρει ίαση ψυχών με την ποίησή της και προτρέπει τους πολίτες να διαβάζουν και να στηρίζουν τη λογοτεχνική δημιουργία, να είναι επιλεκτικοί, να χαρίζουν βιβλία όταν είναι εφικτό και να διαβάζουν στα παιδιά...


1. Έχουμε στα χέρια μας πλέον το νέο βιβλίο, «ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΒΥΣΣΟΥ» από τις εκδόσεις Άνεμος Εκδοτική. Πόσα βιβλία περιλαμβάνει ο εκδοτικός απολογισμός σας;


Οκτώ ποιητικές συλλογές. Έτος αρχικής εμφάνισης επισήμως το 2009 με το “Χορό στο Φως” κι ένα “σκοτεινό” φόντο στο εξώφυλλο. Ήταν ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών, όπως και είναι και τα “Στιγμιότυπα Αβύσσου”.


2. «Τα ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΒΥΣΣΟΥ» είναι «παιδί» των καραντίνων;

Είναι παιδί των καραντίνων, λόγω ακριβώς του εγκλεισμού. Ξεκίνησε να γράφεται μερικά χρόνια πριν. Η επιμέλεια ολοκληρώθηκε εν μέσω καραντίνας, τότε που στην πόλη επικρατούσε η απόλυτη σιωπή. Ήταν μια ευκαιρία ενδοσκόπησης χωρίς παρεμβολές.


3. Θεματικά τα ποιήματα της συλλογής από πού εμπνέονται και τι διαπραγματεύονται;

Πραγματεύονται τη ζωή σε κάθε έκφανσή της. Ό,τι περιλαμβάνει η ζωή κάθε ανθρώπου. Σε τίποτα δε διαφέρει μια ποιήτρια από μια γυναίκα η οποία δεν γράφει ποίηση, παρά μόνο στον τρόπο έκφρασης αυτής της καθημερινότητας.

4. Δε μπορώ να μη ρωτήσω για το εξώφυλλο. Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο, τι εκφράζει σε σχέση με τα περιεχόμενα;

Κατά τη διαδικασία της επιλογής της “σωστής” εικόνας παίδεψα πολύ τον εκδότη μου και τον ευχαριστώ για την υπομονή. Γνωρίζετε καλά πως η Ποίηση είναι μια δύσκολη “γέννα”, με όλες τις επιπλοκές που μπορείς να καταγράψεις ή να ζήσεις. Τα χρόνια μέχρι την έκδοση ήταν δύσκολα, τα δυσκολότερα έως σήμερα στη ζωή μου αλλά και στη ζωή πολλών ανθρώπων γύρω μου. Η στιγμή της εξόδου από την Άβυσσο αποτυπώνεται στο εξώφυλλο. Δεν είχε νόημα να καταγραφεί η ίδια η άβυσσός μου, δεν θα πρόσφερε τίποτα στον αναγνώστη ούτε σε εμένα. Εξάλλου, ο καθένας γνωρίζει και δεν ξεχνά ποτέ τη μορφή της προσωπικής του αβύσσου ούτε τις συγκυρίες που τον/την οδήγησαν εκεί. 
 


5. Η ποίηση ορίζεται δύσκολα λένε. Τι ορισμό θα δίνατε; Τι σας εμπνέει ώστε να γράψετε ένα ποίημα;

Κλείνω τα μάτια για να απαντήσω.. Δεν με καλύπτει κανένας από τους γνωστούς ορισμούς. Λέει ο Κ.Παλαμάς: “ η Ποίηση είναι μια μελωδία από μετρημένα λόγια”.
Δεν θέτει ορισμό, ποιητικά περιγράφει το συναίσθημά του έναντι του θαύματος της Ποίησης. Έτσι, αυτά που γράφουν τα λεξικά δεν μου λένε τίποτα. Θυμάμαι να διαβάζω για σχολές, για ρυθμούς, για καλλιτεχνικά ρεύματα. Κάποιοι σε εντάσσουν κάπου, μπορεί κι όταν πια δεν είσαι καν εκεί για να το δεις! Για μένα είναι παιδεμός, μισεμός, duende, είναι η εσωτερική φλόγα που νιώθει κάποιος όταν ξεπερνά τον εαυτό του και τα όρια του στη δημιουργία. Η λέξη "duende" είναι από εκείνες τις λέξεις που σε φέρνουν αντιμέτωπο με τον εαυτό σου, με το παρελθόν και το μέλλον σου. Η Ποίηση είναι έξοδος από το σώμα, απουσία του χρόνου, κενό αλλά τόσο γεμάτο κενό που μέχρι να ολοκληρωθεί το ποίημα, η αρχική σύλληψη, το θέμα, δεν υπάρχει τίποτα μα τίποτα άλλο. Η Ποίηση με περικλείει, δεν μπορώ να δω τον εαυτό μου έξω από αυτή. Το ερέθισμα ποτέ δεν ξέρω ποιο θα είναι, ούτε ποιο θέμα θα με προκαλέσει. Μου έχει τύχει όμως να σταματώ στο δρόμο, να παρκάρω για να γράψω, να φεύγω από μια παρέα, μια εκδήλωση για να γράψω. Όταν το ερέθισμα είναι ισχυρό δεν μπορείς να αποφύγεις τη συγγραφή.
Εντέλει, μάλλον Αριστοτελικά αντιμετωπίζω την Ποίηση: «ποίησις μίμησις εστί», δηλαδή η Ποίηση μιμείται τη ζωή , αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα, την ανασυνθέτει και τη συμπληρώνει. 
 
 
 
 
6. Επιδιώκετε το έργο σας να έχει κοινωνικό αντίκρισμα ή όχι, είναι κάτι πιο προσωπικό;

Προσωπικό είναι το πρίσμα, κοινωνικός είναι ο αντίκτυπος, η ταύτιση με άλλα λόγια, οπότε ο κύκλος κλείνει εκεί και γίνεται πάλι προσωπικός αλλά τώρα με τη ταύτιση καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον, μιλάμε την ίδια γλώσσα.
   

7. Το ποιητικό σας έργο απευθύνεται στην καρδιά ή στο μυαλό;

Και στα δύο σίγουρα. Στις σελίδες των βιβλίων μας καταθέτουμε και τα δύο. Η θεματολογία, όπως είπα παραπάνω, αφορά όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Πιστεύω επίσης, πως δεν μπορείς να αποφύγεις την προσωπική εμπλοκή στο γεγονός είτε αποδώσεις το ποίημα σε πρώτο πρόσωπο είτε όχι. Είσαι ποιητής, ποιήτρια και όχι αμερόληπτος ερευνητής, εκπρόσωπος μιας επιστήμης. Στη διάρκεια της συγγραφής, από τη λεκτική σου φαρέτρα, θα διαλέξεις τις λέξεις για να αποδώσεις αυτό που θέλεις να εκφράσεις κι αυτή είναι μια γνωστική διαδικασία που περιέχει κανόνες αλλά ταυτόχρονα ενδύεται συναίσθημα. Για να γίνεις κατανοητός από την καρδιά και το μυαλό των αναγνωστών πρέπει να τους σεβαστείς αισθητικά και ταυτόχρονα να τους εκφράσεις και να μιλήσεις αντ΄αυτών, να συνυπάρξεις, να πονέσεις, να γελάσεις, να αναλογιστείς, να στοχαστείς, να κοιτάξεις προς την ίδια κατεύθυνση. Όλα έχουν γραφτεί στο πέρασμα των χρόνων από πολλούς και πολλές σαν εμάς. Ο τρόπος, η προσέγγιση, η απόδοση είναι που διαφέρουν.
 

8. Πιστεύετε ότι παίζει σημαντικό ρόλο η ευτυχία ή δυστυχία στον κοινωνικό περίγυρο, στο περιβάλλον που ζούμε για να δημιουργείς;


Κάποιοι ισχυρίζονται ότι οι δύσκολες καταστάσεις, πολέμου, φτώχιας, απογοήτευσης οδηγούν στην δημιουργία. Το ενστερνίζεστε εσείς ή δεν σας επηρεάζουν αυτές οι συνθήκες;
Όλα αποτελούν ερέθισμα. Όλα μπορούν να πυροδοτήσουν την ανάγκη να γράψεις. Πώς μπορεί να διαλέξει το “καλύτερο ερέθισμα” η ποιήτρια ή ο ποιητής; Δεν μπορεί. Η Ποίηση ξέρετε, σε διαλέγει. Ειδικώς η Ποίηση.

9. Αν και η πανδημία μας στέρησε τις ωραίες εκδηλώσεις, τις βιβλιοπαρουσιάσεις ώστε να γνωρίζουν οι πολίτες τον δημιουργό, είχαμε ένα θετικό: την αύξηση της αναγνωσιμότητας. Ο κόσμος διάβασε περισσότερο, [τα επίσημα στατιστικά για την Ελλάδα δυστυχώς δίνουν ένα μικρό ποσοστό της τάξης του 8% να διαβάζουν]. Γιατί πιστεύετε δε διαβάζουν οι Έλληνες;

Δεν γνωρίζω, δεν ρώτησα ποτέ. Η κουλτούρα όπως παγκοσμιοποιημένα διαμορφώνεται επιβάλλει δώρα και ικανοποίηση των παιδιών και των ενηλίκων με παιχνίδια, ρούχα, events, ταξίδια. Επιβάλλει αγώνα για την επιτυχία των Πανελλαδικών εξετάσεων επενδύοντας για χρόνια σε αυτό, διάστημα κατά το οποίο τα παιδιά δεν διαβάζουν πλέον εξωσχολικά βιβλία. Όχι άδικα αλλά δεν μπορούν να συνυπάρξουν ισορροπημένα όλα αυτά; Επίσης, εάν δεν είναι στην κουλτούρα των γονιών πώς θα είναι στην κουλτούρα των παιδιών άρα των μελλοντικών ενηλίκων; Τα δώρα, το κίνητρο δηλαδή που προανέφερα είναι σωστά και όμορφα. Ψυχαγωγούν. Μαζί με το παιχνίδι όμως, χάρισε ένα βιβλίο στο παιδί, δημιούργησε τη συνθήκη του ανοιχτού μυαλού, της άλλης οπτικής, της ενίσχυσης της φαντασίας του. Τί έχεις να φοβηθείς;
 

10. Η Κατερίνη σύμφωνα με τα λεγόμενα εκδότη είναι από τις βιβλιόφιλες πόλεις. Παρόλα αυτά η συμμετοχή των συμπολιτών μας σε εκδηλώσεις βιβλιοπαρουσιάσεων δεν είναι ικανοποιητική παρά ελαχίστων εξαιρέσεων. Που το αποδίδεις;

Όλα τρέχουν γρήγορα και το βιβλίο απαιτεί αφοσίωση, χρόνο. Κατανοώ επίσης τις οικονομικές συγκυρίες και το βιβλίο κοστίζει. Υπάρχει το marketing των εκδοτικών, παρατηρώ τη στροφή στις επανεκδόσεις, την πληθώρα νέων τίτλων κλπ. Βέβαια, με λυπεί να βλέπω βιβλία στα εκπτωτικά καλάθια των σούπερ-μάρκετ. Αν είναι όμως να διαβαστούν, θα δεχθώ κι αυτό. Να ένα καλό θέμα έρευνας.


11. Μιλώντας για «πολιτισμό», τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει από την πλευρά της πολιτείας για τη φιλαναγνωσία;

Οι πόρτες των βιβλιοθηκών είναι ανοιχτές, η επιλογή τη πρόσβασης ανήκει σε εμάς. Τα προγράμματα στα σχολεία, οι λέσχες ανάγνωσης είναι υπαρκτές, ας συμμετέχουμε. Ας μην τα περιμένουμε όλα από τους άλλους. Πιστεύω πολύ στην αυτοδιάθεση, στην προσωπική επιλογή, στην ατομική ευθύνη.
 
12. Σήμερα οι λέξεις που χρησιμοποιούμε ως νεοέλληνες είναι μερικές δεκάδες,  μπροστά στον πλούτο της ελληνικής γλώσσας. Σας ανησυχεί αυτό;


Η ελληνική γλώσσα επιβίωσε δια μέσου των αιώνων. Δεν φοβάμαι καθόλου, στηρίζομαι στη δύναμή της, στην αρμονία της. Η καθομιλουμένη είναι κάτι άλλο , όπως ήταν πάντα. Ο γραπτός λόγος διατήρησε τη ρώμη της ελληνικής γλώσσας και θα συνεχίσει.


13. Ποιους μεγάλους Έλληνες ή ξένους λογοτέχνες/ποιητές θαυμάζετε;

Τον Μενέλαο Λουντέμη, τον Νικηφόρο Βρεττάκο, τον Οδυσσέα Ελύτη, την Κική Δημουλά, τον Χαλίλ Γκιμπράν, τον Έρνεστ Χέμινγουεϊ, τον Φρέντυ Γερμανό στην “Τερέζα”, τη Σοφία Στρέζου στον «Οριακό άνεμο», μπορώ να αναφέρω δεκάδες αγαπημένων έργων επιλεκτικά με βάση την προσωπική μου άποψη. Δεν μου αρέσουν όλα τα έργα των συγγραφέων που ανέφερα. Περνούν από πρώιμες φάσεις δημιουργίας έως να φτάσουν στην ωριμότητα, όπως όλοι μας.

14. Πιστεύετε ότι οι άνθρωποι των γραμμάτων πρέπει να βγαίνουν μπροστά , σε εποχές που οικονομικές και πολιτικές συγκυρίες κλονίζουν τα θεμέλια της κοινωνίας;

Φυσικά. Όταν δεν το κάνουν δεν σημαίνει ότι φοβούνται απαραιτήτως. Πολλοί αυτοεξορίζονται στη σιωπή ή μιλούν με το έργο τους χωρίς να εμφανίζονται.




15. Ποιες είναι οι σχέσεις σου με τους ομότεχνους;

Τα τελευταία χρόνια η πανδημία περιόρισε τη συναναστροφή μας. Ξεδιάλυνε και σχέσεις ουσίας βέβαια. Ό,τι είναι αληθινό αντέχει.

16. Στην Ελλάδα ελάχιστοι συγγραφείς-λογοτέχνες βιοπορίζονται από την έκδοση των βιβλίων τους, πόσο μάλλον από την ποίηση. Θεωρείτε ότι οι λογοτέχνες της επαρχίας στερούνται αυτής της δυνατότητας, ότι δηλαδή δεν είναι στο «κλεινόν άστυ» ή για άλλους λόγους;

Φταίμε κι εμείς, δεν πλασάρουμε με ιντριγκαδόρικο τρόπο το προιόν. Αστειεύομαι φυσικά! Παρατηρώ πως με την εμφάνιση ή παρουσίαση ενός συγγραφέα ή λογοτέχνη “γνωστού” οι πολίτες πηγαίνουν να δουν, να ακούσουν, να φωτογραφηθούν. Ίσως θεωρούν σίγουρη τη συγγραφική επιτυχία, που μπορεί να είναι, δεν αντιλέγω. Πώς γνωρίζουν την αξία του συγγραφικού έργου τους αν δεν δουν, δεν ακούσουν, δεν διαβάσουν τους λογοτέχνες του τόπου μας; Είναι μια πρό (σ)κληση.
 



17. Το διαδίκτυο βοηθάει στην ανάδειξη του έργου ενός λογοτέχνη;

Ναι βέβαια, στην ανάδειξη βοηθάει πολύ. Αν παραμείνει στη συνείδηση των αναγνωστών είναι άλλο ζήτημα.

18. Ανάμεσα σε ένα βιβλίο και σε ένα e-book τι θα διαλέγατε;

Και τα δύο, η δυνατότητα πρόσβασης όπως είπα, είναι πολύ σημαντική. Με όποιον τρόπο. Πολιτισμός σημαίνει πρόσβαση , ευκαιρία, προϋπόθεση συμμετοχής, μη εξαίρεση.




19. Ποια είναι τα 3 τελευταία βιβλία που διαβάσατε;

α. Ο ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΜΟΣ -ΨΥΧΙΚΟ ΘΕΜΕΛΙΟ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ, JAPPE ANSELM

β. ΔΙΚΑΙΟ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ (Δ' ΕΚΔΟΣΗ), ΡΑΙΚΟΣ Γ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (ο επαγγελματισμός το απαιτεί)
γ. ΑΣΠΑ, ΜΕΛΙΤΑ ΑΔΑΜ.
δ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΣΤΡΟΣΚΟΝΗ, Δ. ΣΙΜΟΠΟΥΛΟΣ.


20. Ποιες είναι οι προσδοκίες σας από τα «ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΒΥΣΣΟΥ»

Η ταύτιση με τους αναγνώστες. Να διαβάζουν και να νιώθουν ότι μιλώ εκ μέρους τους. Αυτό είναι θείο δώρο.
 
  





 21. Ποιο είναι το μήνυμά σας στους αναγνώστες μας και στους βιβλιόφιλους;

Ευχαριστώ , ένα μεγάλο ευχαριστώ για τα δεκατρία χρόνια αναγνωσιμότητας, για την παρουσία τους όπου κι αν βρέθηκα. Είμαι ευγνώμων! Να διαβάζουν και να στηρίζουν τη λογοτεχνική δημιουργία, να είναι επιλεκτικοί, να χαρίζουν βιβλία όταν είναι εφικτό, να διαβάζουν στα παιδιά, κυρίως αυτό.

22. Θέλετε να στείλετε κάποιο μήνυμα με ένα από τα ποιήματά σας;


"Καθώς συνδιαλέγεσαι με τις Ερινύες σου,
ελπίζοντας να τις καλοπιάσεις,
ορθώνω τείχη πέτρα-πέτρα,για να φτάσω την Ουτοπία.
Είναι από εκείνες τις κοφτερές πέτρες του λιθοβολισμού των μικρών λαών.
Κρύβομαι, μην τυχόν με πατήσουν οι σκιές των χειρότερων ονείρων, των αδικημένων ονείρων.
Γιατί δεν ζούμε σαν κανονικοί άνθρωποι;
Γιατί δεν είμαστε διάσπαρτα εγώ
που καθώς στροβιλίζονται στο χρόνο ανταμώνουν στο εμείς; Μοιάζουμε να μας έκαψε ένας ήλιος θηριώδης.
Καθόλου συμπονετικός.
Μας αφυδάτωσε κι ας σταθήκαμε μπροστά του διεκδικώντας το φως.
«Πιστεύεις ακόμα στα παραμύθια και είναι επικίνδυνο. Έτσι ορθώνεται η άβυσσος», είπες.
(από το σημείωμα στο οπισθόφυλλο )

Σας ευχαριστώ πολύ!


  



Το βιογραφικό της Μίνας Παπανικολαόυ


ΚAΛΛITEXNIKA:
Συμμετοχή στην Πανελλήνια Ανθολογία Ποίησης Διηγήματος-Σύγχρονοι Έλληνες Λογοτέχνες-Ε' τόμος Πολιτιστική Συνεργασία 2008
Ποιήματα στο περιοδικό Νέα Αριάδνη 2008,2009,2010,2011,2012,2020, 2021.
Ποιήματα στο περιοδικό Προσέγγιση του ΨΝΠΟ 2001,2002.
Συμμετοχή στους "Δημιουργούς της Πόλης" με δύο μελοποιημένα ποιήματα από το συνθέτη Χαράλαμπο Ναβροζίδη.
Συμμετοχή σε τρεις συλλογικές εκθέσεις ζωγραφικής στην Πιερία με διάφορους καλλιτέχνες.

ΒΙΒΛΙΑ

1)Ποιητική συλλογή "ΧΟΡΟΣ ΣΤΟ ΦΩΣ"-εκδόσεις ΛΕΞΙΤΥΠΟΝ-2010
2)Ποιητική συλλογή "ΣΕΛΗΝΗΣ ΑΝΤΙΚΑΤΟΠΤΡΙΣΜΟΙ-εκδόσεις ΛΕΞΙΤΥΠΟΝ-2011
3)Ποιητική συλλογή 18ος γεωμετρικός παράλληλος εκδ. ΛΕΞΙΤΥΠΟΝ 2012
4) Ποιητική συλλογή ΕΣΠΕΡΙΝΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ με τα ποιήματα του Ν.Π.ΚΑΡΥΔΗ 2012
5) ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΤΩΝ ΜΥΘΩΝ, ποίηση για παιδιά, ιδιωτική έκδοση, Κατερίνη 2014
6)Ποιητική συλλογή ΜΙΑ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ, εκδόσεις ΛΕΞΙΤΥΠΟΝ 2014
7) Ποιητική συλλογή ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΒΥΣΣΟΥ, εκδόσεις ΑΝΕΜΟΣ, Αθήνα, 2021
8) Συμμετοχή στον ποιητικό τόμο «SERVO PER AMIKECO, Ένα μπουκέτο λέξεις και συναισθήματα» της Διεθνούς Ένωσης Αστυνομικών, Ελληνικό Τμήμα, 2016.

ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ
-Β΄ Βραβείο ποίησης του 2ου Παγκόσμιου διαγωνισμού του ΕΠΟΚ 2010 με θέμα:"για την Κύπρο τραγουδώ, Δεν ξεχνώ κι Αγωνίζομαι" , 2010.
-Β΄ Βραβείο ποίησης του 3ου Παγκόσμιου διαγωνισμού του ΕΠΟΚ 2011 με θέμα: "Θάρθει ο καιρός βασίλισσά μου Αμμόχωστος"
-Αριστείο ποίησης της συλλογής ΧΟΡΟΣ ΣΤΟ ΦΩΣ.
- Α΄ βραβείο ποιητικής σύνθεσης της συλλογής ΣΕΛΗΝΗΣ ΑΝΤΙΚΑΤΟΠΤΡΙΣΜΟΙ, ΕΠΟΚ 2012.
-2ο βραβείο ποίησης 8ου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού του Φυσιολατρικού Συνδέσμου Πάτρας, 2012.
-3ος έπαινος ποίησης ΛΥΡΙΚΗ ΠΑΜΒΩΤΙΣ-Ιωάννινα, 2012.
-Δίπλωμα ποίησης της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος 2013.
-Α΄ βραβείο βιβλίου περιόδου 2010-2011, ΣΙΚΕΛΙΑΝΑ 2011 της συλλογής ΣΕΛΗΝΗΣ ΑΝΤΙΚΑΤΟΠΤΡΙΣΜΟΙ.
-Α΄ βραβείο ελευθερόστιχου ποιήματος ΣΙΚΕΛΙΑΝΑ, 2011.
-Τιμητικό Δίπλωμα της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος, 2013
-ΑΡΙΣΤΕΙΟ του ΕΠΟΚ 2014, στη συλλογή ΕΣΠΕΡΙΝΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ με τα ποιήματα του Ν.Π.ΚΑΡΥΔΗ
-Α Βραβείο ελευθερόστιχου ποιήματος ΕΠΟΚ, 2014
- Βραβείο συνολικού έργου και προσφοράς στα γράμματα από τη Διεθνή ένωση Αστυνομικών, 2016.
- Έπαινος από τον ΕΠΟΚ για το έργο «Αμμόχωστος-Βασιλεύουσα» και ως αναγνώριση για την πολύτιμη συμβολή στην προαγωγή των αξιών της Ελληνικής λογοτεχνίας, 2020, Αθήνα-Κύπρος.
-----
-Χρονογράφημα "Ταξίδι στο Χρόνο"- Νέο Βήμα Νάουσας 2011
~Αρθρογραφία στον κόμβο: www.epoky.org
~Αυτοδίδακτη ζωγράφος-
~ Μόνιμο μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδας
~Ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Συγγραφέων Πιερίας -
~Μέλος της Ένωσης Εικαστικών Καλλιτεχνών Ν. Πιερίας
~Μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών
~Εκπρόσωπος του Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων Ελλάδας στην Πιερία, 2022.

ΣΠΟΥΔΕΣ:
* ΠΑΝΤΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ 2008, ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ
* Τ.Ε.Ι. ΑΘΗΝΑΣ 1991, Δ/ΣΗ ΜΟΝΑΔΩΝ ΥΓΕΙΑΣ & ΠΡΟΝΟΙΑΣ
* Ε.Α.Π. ΠΑΤΡΑΣ 2005 MSc Δ/ΣΗ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΥΓΕΙΑΣ
*ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ 2011, Msc ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
* ΠΑΝΤΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ, ΘΕΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ, 2021.







 

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2022

ΟΜΙΛΙΑ του συγγραφέα Θεοχάρη Μπικηρόπουλου για το βιβλίο ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΒΥΣΣΟΥ

 

"ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΒΥΣΣΟΥ" 

της ποιήτριας Μίνας Παπανικολάου 

-ΦΩΤΟ


19-4-2022, 

 

 Πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση βιβλιοπαρουσίασης των βιβλίων του Δ. Κεραηλίδη και της  Μίνας Παπανικολάου στο cafe Popolaro στην Κατερίνη. Την εκδήλωση συντόνισε η δημοσιογράφος Κατερίνα Τσαλού η οποία αναφέρθηκε στο λογοτεχνικό έργο του Δημήτρη Κεραηλίδη ενώ ο συγγραφέας Θεοχάρης Μπικηρόπουλος μίλησε για τη νέα ποιητική συλλογή της ποιήτριας Μίνας Παπανικολάου. 

 Ακολουθεί η ομιλία του Θεοχάρη Μπικηρόπουλου για την ποιητική ανθολογία ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΒΥΣΣΟΥ. 

Ο Δημήτρης Κεραηλίδης και η Μίνα Παπανικολάου

 
"Καλωσήρθατε σε μια εκδήλωση, μετά από 2 και πλέον χρόνια απαγορεύσεων και φόβου λόγω του κορωναιού.
Η τέχνη όμως ενώνει και πρέπει να ενώνει και να δημιουργεί αλληλεπιδράσεις και συνδέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Αυτό είναι το σπουδαίο. Και σήμερα αυτό γίνεται εδώ.
Λόγω τέχνης, λόγω ποίησης και ενός βιβλίου, ανταμώνουμε όλοι μαζί κι εγώ με τους ομότεχνους και φίλους μου όπως τον παλιό καλό καιρό.Τη Μίνα Παπανικολάου και τον Δημήτρη Κεραηλίδη.
Η ποίηση αποτελεί έναν συνοπτικό τρόπο έκφρασης, προσφέρει πολλές ερμηνείες, εικόνες, νοήματα και αισθήσεις.
Η ποίηση είναι ένας τρόπος να περιγράφεις τη ζωή με και το δικό της τρόπο να αιφνιδιάζει την πραγματικότητα αλλά και η ίδια η ποίηση είναι ο τρόπος για να γίνει ο κόσμος πιο υποφερτός και πιο όμορφος.
Μιλώ για την καλή ποίηση. 

Όπως είναι η ποίηση της Μίνας Παπανικολάου.
Διάβασα και τη νέα ποιητική συλλογή της Μίνας Παπανικολάου, «Στιγμιότυπα αβύσσου», που κυκλοφόρησε μέσα στην πανδημία, το 2021 (από την ΑΝΕΜΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ) και την εξέλαβα σα πνευματικό φάρμακο, για όλους μας, αποδρώντας από την πανδημία.

Η ποίηση της Μίνας Παπανικολάου είναι οι λέξεις που ξέρει με μαεστρία να συνταιριάζει αρμονικά, σαν να τοποθετεί ψηφίδες για να δημιουργήσει το μωσαϊκό που η εικόνα του αντανακλά πέρα από τις λέξεις, την πραγματική αιτία της ύπαρξης του λόγου.
Του λόγου, δηλαδή, της γλώσσας μας,
Του λόγου, δηλαδή,  της αιτίας της έμπνευσης και της έκφρασης!
Φίλοι και φίλες,
«Γιατί δε ζούμε σαν κανονικοί άνθρωποι», αναρωτιέται η Μίνα;
«Γιατί μας αφυδατώνει ο ήλιος ενώ διεκδικούμε το φως»;
 Είναι επικίνδυνο να πιστεύεις –ακόμη- στα παραμύθια, γιατί έτσι ορθώνεται η άβυσσος, λέει η ποιήτρια…
Από αυτή την άβυσσο μέσα στις 66 σελίδες αυτού του βιβλίου, η αγαπητή μου φίλη η Μίνα, μας δίνει κάποια στιγμιότυπα, ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΒΥΣΣΟΥ.
Πως γίνεται να προσπαθείς για το κοινό καλό, να καταθέτεις την αγάπη σου, την ανθρωπιά σου, την εμπιστοσύνη σου, τα όνειρά σου, τους πόθους σου, το ίδιο σου το εγώ, θυσία στο βωμό του ΕΜΕΙΣ, αλλά το εγώ του καθένα μας για κάποιο λόγο να μην ανταμώνει το εγώ τον άλλων, στο ΕΜΕΙΣ;
Την απάντηση Μίνα, φίλες και φίλοι, τη δίνει ο αγαπημένος Eduardo Galeano στο ποίημά του «Σε σκοτεινούς καιρούς » που διάβασα -συμπτωματικά- μόλις χθες:
«Σε σκοτεινούς καιρούς ας είμαστε αρκετά γενναίοι για να έχουμε το θάρρος να είμαστε μόνοι και αρκετά γενναίοι για να ρισκάρουμε να είμαστε μαζί.
Τα «Στιγμιότυπα Αβύσσου» μοιάζουν σαν ένας πρώιμος στοχαστικός απολογισμός ζωής, απολογισμός που ετοιμάζεται να αναθεωρήσει τις σκέψεις τις ιδέες, τα όνειρα, τους στόχους, να αλλάζει πορεία, να αλλάζει δρόμο και να ζει δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση, για να ζήσει με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.
Μαζί με ανθρώπους και πρόσωπα που επιθυμούν
να βαδίζουν χέρι χέρι με την αλήθεια και την ειλικρίνεια, γιατί το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει στη ζωή.
Η Μίνα Παπανικολάου ως αποδέκτης των δύσκολων και των άσχημων των καιρών, προσθέτει την αισθητική και το όμορφο στη ζωή της, από τη ζωή της, από τα όνειρά της και το μοιράζεται με όλους εμάς.
Ευαίσθητη και δημιουργική αφήνει μέσα στις λέξεις το αποτύπωμα της αντοχής και ανοχής της ζοφερής πραγματικότητας και «με ορθάνοιχτα χέρια» χτίζει τη ρητορική της ποιητικής της, με σαφήνεια.

Αφουγκράζεται, παρατηρεί κι ύστερα γράφει ποιήματα που ξεχειλίζουν συναισθήματα!
Η Μίνα Παπανικολάου με την ποίηση της , κάνει επανεκκίνηση στις πνευματικές μας προσλαμβάνουσες, σε ένα κόσμο που διαρκώς αλλάζει και βουλιάζει στα ίδια τα σκουπίδια της εξέλιξης και του πολιτισμού του.
Αλλάζει και το βιώνουμε με έντονα συνταρακτικά γεγονότα και συνθήκες ζωής, (τα μνημόνια, το κοινωνικό σοκ της οικονομικής κρίσης και της φτώχειας, μεταναστευτικό, την πανδημία και σα να μην έφταναν όλα αυτά, θαρρείς και κάποιος θέλει να μας αποτελειώσει, ο πόλεμος αυτή τη στιγμή που μιλάμε στην Ουκρανία)

Παρόλα αυτά καμιά αντιξοότητα δεν είναι ικανή να αποτρέψει τη θέληση για ζωή, τη θέληση για έκφραση και δημιουργία.
Επιθυμία της είναι να γίνει λυτρωτής που θα σπείρει το νέο σπόρο, ποτίζοντας με ιδέες τα νέα γεννήματα που φέρνει το φως, για να διαλύσει το σκοτάδι.

«Με την πένα της μετασχηματίζει την όποια αναλγησία του πιο σκοτεινού ονείρου σε φως, αλλά και τα πιο άφατα συναισθήματα σε έναρθρη ηχώ, στα περιθώρια των στίχων. Τώρα πια, μόνον το αμετάκλητο της απώλειας μπορεί να επαναφέρει το έρεβος στην ψυχής της, αυτό που αποτελεί το φόβο του τετελεσμένου.» όπως έγραψε η Σοφία Στρέζου
Έτσι κι αλλιώς, η ζωή προχωρά και μαζί της θα πορευτεί κι η ποιήτρια, «χτίζοντας ζωές μελλοντικών αναμνήσεων».
Γίνεται παρατηρητής της προσωπικής απελευθέρωσης χρόνιων δεσμών και προκαταλήψεων, στη μέση ενός όμορφου κήπου, τον κήπο της καρδιάς και του νου, και αρχίζει να ξεριζώνει με τα χέρια ζιζάνια και αγκάθια, που γνωρίζει ότι αν τα αφήσει θα καταπνίξουν την ομορφιά .

 
Είναι κάποιες στιγμές, που σα να έρχεται η επιφοίτηση του Αγίου πνεύματος και το άπλετο φως, μπορεί να σε τυφλώνει στην αρχή αλλά σιγά- σιγά όταν η κόρη των ματιών από τη μύση φτάνει στη μυδρίαση, βλέπεις πράγματα που δεν έβλεπες ή δεν ήθελες να δεις. Βλέπεις το μέσα σου, βλέπεις έξω τριγύρω σου, τις επιλογές σου, τα λάθη σου, τα πιστεύω σου, την πορεία σου… και όλα αυτά, όχι αποκομμένος, αλλά μέσα στον κόσμο, ανάμεσα σε ανθρώπους, και βλέπεις με ποιους περπατούσες τους ίδιους δρόμους, τις ίδιες γειτονιές, τα ίδια στέκια, και ξαφνικά συνειδητοποιείς, ότι η κοινή πορεία ήταν μέχρι κάποια καμπή του δρόμου και ή σε προσπεράσανε ή τους προσπέρασες, χωρίς να μπορέσεις να καταλάβεις γιατί δε μπόρεσες να προχωρήσεις μαζί, να μοιραστείς τα στιγμιότυπα της ζωής…


Τι μπαίνει ανάμεσα στους ανθρώπους και τραβούν μοναχική πορεία;
Η ανασφάλεια;
Οι φόβοι
Η ζήλια;
Ο εγωισμός;
Η υπεροψία;
Ο θυμός;
Η απογοήτευση;
Η ηλιθιότητα;

Τα βάρη που ο καθένας κουβαλά μόνος του;

Η Μίνα Παπανικολάου, μας διαβεβαιώνει ότι «η ψυχή καταγράφει εκείνα που η νόηση δεν τολμά», καθώς καθημερινά περιδιαβαίνει την φθαρτότητα, στο μετέωρο του χρόνου.
Επαναπροσδιορίζει τη θέση της –και ίσως άργησε από την καλοσύνη της - απογυμνωμένη από κάθε τι περιττό και άχρηστο, απέναντι στην στοιχειώδη αλήθεια και την αξία της.
Δεν της είναι αρκετό το συμβατό, που κινείται παράλληλα με την μετριότητα του κοινωνικού γίγνεσθαι.
Με την γραφή της, επιδιώκει να αμβλύνει τον βιοτικό ανήφορο, που όλοι μας ανεβαίνουμε φορτωμένοι με αόριστο βάρος και καταβάλλοντας προσπάθεια να απαλλαγούμε από το αλλού φερμένο σκοτεινό όνειρο.

Ο επίλογος ανήκει στην ίδια τη Μίνα …
Δανείζομαι 3 γραμμές από το οπισθόφυλλο του βιβλίου και θα την παραδώσω σε σας!
«Καθώς συνδιαλέγεσαι με τις Ερινύες σου, ελπίζοντας να τις καλοπιάσεις, ορθώνω τείχη πέτρα-πέτρα, για να φτάσω την Ουτοπία. Είναι από εκείνες τις κοφτερές πέτρες του λιθοβολισμού των μικρών λαών. Κρύβομαι, μην τυχόν με πατήσουν οι σκιές των χειρότερων ονείρων, των αδικημένων ονείρων…»

Διαβάζοντας το βιβλίο, διαβάζοντας τα ποιήματα της Μίνας, το ερώτημα εξακολουθεί να αιωρείται γύρω μας, πάνω μας, μέσα στο μυαλό μας και γίνεται αφορμή να αφυπνιστούμε, να βρούμε απαντήσεις στα γιατί που μας απασχολούν αλλά και να οριοθετήσουμε την ουσία της ευτυχίας.
Άραγε, «Γιατί δεν ζούμε σαν κανονικοί άνθρωποι;» 


Αγαπητές φίλες και φίλοι,
από τη στιγμή που ένα βιβλίο φτάνει στα χέρια του αναγνώστη ο δημιουργός εκτίθεται. Μοιράζεται συναισθήματα και σκέψεις. Αυτό που δεν μπορεί να μοιραστεί ο αναγνώστης είναι οι στιγμές της έμπνευσης και όλα όσα συμβαίνουν ακριβώς εκείνη τη στιγμή που αποτυπώνονται οι λέξεις και όσα εκφράζουν στο χαρτί…
Δε νομίζω ότι ο αναγνώστης θα διαβάσει την ψυχή του δημιουργού, γιατί το να εμπνευστείς και να γράψεις κάτι δε σημαίνει ότι το έχεις ζήσει… Δεν είναι βιωματικό.
Αποκαλύπτεις όμως τον τρόπο σκέψης, τη «φιλοσοφία» σου για τη ζωή, την οπτική γωνία που κοιτάς τον ουρανό, τον ορίζοντα, τους ανθρώπους! 


«Γιατί δεν ζούμε σαν κανονικοί άνθρωποι;»
Μ. Τρίτη σήμερα και ίσως η Μεγάλη εβδομάδα των παθών, με την περισυλλογή, να μας οδηγήσει στην Ανά- σταση και στην Ανά –ταση που χρειαζόμαστε.

Κι αν δε βρούμε τις απαντήσεις μας, ίσως είναι ικανοποίηση για όλους, ότι η λογοτεχνία έχει τον τρόπο να εκδικείται την πραγματικότητα...


Καλό Πάσχα και Καλοτάξιδο Μίνα και Δημήτρη, στα βιβλία σας που είναι τα πνευματικά σας παιδιά και ξέρω , το μόχθο, 
την αγάπη και την αγωνία σας για το μέλλον τους…