Τετάρτη 8 Ιουνίου 2016

SERVO PER AMIKECO- Η ΑΝΑΓΝΩΣΗ της ΜΙΝΑΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ









ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ Κου ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΡΑΠΑΤΑΚΗ:
Διεθνής Ένωση Αστυνομικών/Ελληνικό Τμήμα
Παρουσίαση της 1ης ποιητικής μας συλλογής ‘’ Servo Per Amikeco, ένα μπουκέτο λέξεις και συναισθήματα’’.
Μια εξαιρετική ποιητική συλλογή από μέλη της IPA που προάγει τον εθελοντισμό και τις σχέσεις αστυνομικών με τους πολίτες παρουσιάσαμε σήμερα στον πολιτιστικό χώρο ‘’Άλικο’’ στου Ψυρρή.
Ευχαριστούμε από καρδιάς τους συμμετέχοντες συναδέλφους-ποιητές, που ψάχνουν μέσω της ποίησης τα μονοπάτια της έκφρασης, της επικοινωνίας, της αποφόρτισης από το δύσκολο έργο που επιτελούν και αφιερώνουν τον ελεύθερο χρόνο τους δημιουργικά συνθέτοντας μπουκέτα λέξεων, εκφράζοντας τα συναισθήματά τους. Ευχαριστούμε ιδιαίτερα την Μίνα Παπανικολάου, τον Κυριάκο Κάρκαλη και τον Παναγιώτη Δημητρόπουλο για την παρουσίαση της συλλογής.









ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΘΩΜΑΗ

Η ποιήτρια είναι γενναία. Αν μπορούσα να πω μια λέξη για εκείνη είναι αυτή μόνο αυτή: Γενναία. Γενναία στις αποφάσεις της, στις αρνήσεις της, στις καταφάσεις της. Γενναία στις συνομιλίες της με τα σύννεφα, τους ουρανούς, τα αισθήματα τα δικά της και των ανθρώπων γύρω της.
Οι διαδρομές της ψυχής της διαβαίνουν συμπληγάδες γνωρίζοντας τις πλώρες αρμύρες, τις αρχαίες σκουριές, τις καινοφανείς αναζητήσεις του άπιαστου. Εντούτοις προκαλεί τους ανέμους, την τύχη της, τους κεραυνούς -συχνά ακόμα και αυτούς- και με ευθύνη “κατασκευάζει ανέλπιδες για τους αγαπημένους της ζεστασιές” κι εκείνη τολμά να στέκει στη βροχή.
Η γραφή της λοιπόν, η ποίησή της -μα πώς αλλιώς θα αυτοϋψωθεί και θα την λατρέψουν τα παιδιά της, οι δυο της άγγελοι;- είναι όπως και η ίδια, γενναία!







ΚΑΛΛΙΤΣΑΡΗΣ ΜΑΚΗΣ

Η ρομαντική ποίηση βρίσκει τον εκφραστή της μέσα από την ποίηση του Μάκη Καλλιτσάρη. Ο λόγος του έμμετρος, καλοζυγισμένος, μετρημένος και διάφανος. Αξιοποιεί λέξεις λιτές αλλά αψεγάδιαστες.
Η ποίησή του αναπαριστά εικόνες πλασμένες με αγάπη ες αεί ρομαντική, ατόφια και ειλικρινή, δοτική και αφιερωμένη.
Η ζωή ήρεμα, απλά, χωρίς εξάρσεις και κραυγές, χωρίς αγωνίες παράλογες κατοικεί στον παράδεισο της απλότητας. Εκεί δηλαδή όπου η ουσία της πραγματικής ζωής αναδύεται και εγκαθίσταται ως καταφύγιο.
Οι επιρροές του είναι πολύ συχνά θαλασσινές καθώς έζησε δίπλα στη θάλασσα τα χρόνια που ο χαρακτήρας σμιλεύεται και η προσωπικότητα βρίσκει το όμοιό της αποτύπωμα στα μάτια της όμοιας ψυχής που τελικώς αγαπιέται για πάντα. Εκείνη, η μία όμοια ψυχή, κερδίζει μέσα από την ποίησή του μια θέση στην αιώνια ζωή των αγαπημένων γυναικών που έγιναν πηγή έμπνευσης για τους ποιητές που τις λάτρεψαν.


(Απαγγελία ποιήματος)








ΚΟΝΤΑΚΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

H γραφή του Χρήστου Κοντάκου παραπέμπει στις αρχαίες επιρροές κάθε σχεδόν Έλληνα είτε το παραδέχεται φωναχτά είτε όχι. Θεματολογεί γύρω από την δόξα, τον αγώνα, τα ιδανικά. Θλίβεται με τους οκνούς ποφήτες, οικτίρει τους αδύναμους που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους πως είναι ενάρετοι, μελετά και ποιεί γραφή γύρω από το καθήκον.
Μοιάζει αυστηρός στη γραφή μα δεν είναι. Αν κοιτάξει ο αναγνώστης προσεκτικά εάν μελετήσει, κατανοεί ότι εδώ, στο ποίημα, παραπονείται, μόνο που κρύβει τη λύπη του πίσω από την αναγκαία για το φύλο του γενναιότητα και παρηγορείται από τα αγνά υλικά που συνθέτουν την Ελλάδα: κρίνα, θυμάρια, έλατο, ήλιος, θάλασσα, κόρη, αστέρια, ναυάγια...της φυλής μας προνόμια.

(Απαγγελία ποιήματος)







ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΦΩΤΕΙΝΗ

Η Φωτεινή Κωνσταντοπούλου είναι η γνώριμη κι ας μην την ξέρεις προσωπικά φωνή της σύγχρονης γυναικείας ποίησης που και εάν ακόμα δεν είχε υποχρεωτικά όνομα, θα κατανοούσες τους ρόλους της, τις αρχές της, τα πιστεύω της μέσα από τις χαραγμένες με τόλμη εγκάρσιες τομές των φλεβών των λέξεών της.
Τις επιλέγει προσεκτικά μα και με επιμέλεια τις αραδιάζει τη μία δίπλα στην άλλη με στοργή, και τρυφερότητα.
Η Φωτεινή είναι αληθινή, ξεκάθαρη, το εισπράττεις με την πρώτη ματιά. Δεν θα σε αφήσει να μάχεσαι με δυσνόητες λέξεις και περίπλοκες προτάσεις που αφαιρούν από την αξία της ποίησης.
Θα πει: “ήλιος” και θα είναι ήλιος. Θα πει: “κοίτα με” και θα εννοεί απευθείας στα μάτια! Θα πει: “Είσαι εδώ, πάντα εδώ” και θα γνωστοποιεί πως και η ίδια δεν έφυγε ποτέ.

(απαγγελία ποιήματος)


ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΙΝΑ
(Απόσπασμα της αισθητικής ανάλυσης της Σοφίας Στρέζου που ανάγνωσε η ίδια)


Η ποιήτρια διαμορφώνει και διαμορφώνεται από την στοχαστική θεώρηση που την προφυλάσσει από την παγίδα της εύκολης αισθηματολογίας.
Την μετατρέπει σε χρονικά παράγωγα εμπειρίας και γνώσης, όπου ακουμπά η ευαισθησία των αναγνωστών.



Η ηλικιακή ωριμότητα συμπορεύεται με την ποιητική, καθώς απαξιώνεται συνειδητά, την εφημεριότητα και την ευκολία για χάρη της υψηλής ποίησης!

Γιατί, τίποτε δεν γράφεται με την ευκολία της υπερθέρμανσης του λόγου. Αξιολογεί και διαγράφει στίχους, διατηρώντας τη λάμψη και το χρώμα εκείνων μόνον που διατηρούν την ανθεκτικότητα των ορυκτών της γραφής της.

Έτσι, κατορθώνει να δημιουργεί μια πυκνότητα συνειρμών, που ανταποκρίνεται με επάρκεια στην αρχική ποιητική της έμπνευση.

Αφομοιώνει την ενέργεια που της προκάλεσε, η όποια έκδηλη ή υπόδηλη σκέψη, ενσωματώνοντάς την με γοητευτικά αποτελέσματα.

Άλλωστε - από όσο μπορώ να γνωρίζω - η ίδια απωθεί την ιδέα της αφόρητης στασιμότητας, επιλέγοντας έναν ρευστό ιδιότυπο μελλοντισμό στην έκφραση και στην νοηματολογία, για να καλύπτει την ποιητική της αναζήτηση.

Συνεχίζοντας τις πλεύσεις της στα ποιητικά πελάγη, έχει επίγνωση πως οι ποιητές ανακαλύπτονται και αποκαλύπτονται στα μάτια μελλούμενων αναγνωστών.







 ΠΑΠΠΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ

O Βασίλης Παππάς είναι μέσα από τη γραφή του τουλάχιστον, η χαρά της ζωής. Ο έμμετρος λόγος του, η στιχουργική του δηλαδή θυμίζει κεφάτη γιορτή στα μέσα ένος ώριμου καλοκαιριού. Τραγουδά λοιπόν για τα παιδιά του για τους έρωτές του, τη ζωή του, την αγαπημένη του πόλη τη Θεσσαλονίκη.
Ώριμο καλοκαίρι εμποτισμένο με τις αγωνίες παλιών χειμώνων, με πίκρες και δειλίες ανεκπλήρωτων ονείρων, απώλειες δηλαδή που στιγματίζουν για πάντα και μας ακολουθούν σαν πιστό σκυλί.
Τρυφερός όμως και παραδομένος όταν μιλά στα παιδιά του ξεκάθαρα δηλώνει "θα είμαι πάντα εδώ!"


(απαγγελία ποιήματος)




ΠΑΡΔΑΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

Ο Κωνσταντίνος Παρδάλης έχει οδηγήσει την ποίηση ή έχει οδηγηθεί από αυτή στην αναζήτηση ένα βήμα πιο πέρα από την απλή αποτύπωση συναισθημάτων, κάτι που συναντάμε συχνά στην μαζική κατάθεση “ποίησης” στις μέρες μας. Μαζική στα ΜΜΕ, στο διαδίκτυο..στις μεταξύ μας σχέσεις.
Υπαρξιακός, ανθρωπιστής και αληθινός, καταθέτει τις εμπειρίες του έμμετρα μεν με ροή νερού δε. Χειμαρώδης λοιπόν, δεν φοβάται τις λέξεις, τις εικόνες, το συναίσθημα. Η ζωή του ως επαγγελματίας αστυνομικός του επιβάλλει να καταγράψει εκείνα που τον στιγμάτισαν , για τα παιδιά που είδε να χάνονται στον απατηλό κόσμο των ναρκωτικών, και να γεμίζουν χιόνι το μέλλον τους και τις ζωές των αγαπημένων τους.
Κι ο έρωτας; Πως αποτυπώνεται; Ξεκάθαρος, αληθινός παραδομένος χωρίς δουλοπρέπεια. Χαίρεσαι να γνωρίζεις έναν τέτοιο έμμετρο λόγο!





ΜΙΧΑΛΑΤΟΥ ΡΟΖΑΛΙΑ

Πώς συμπληρώνεται σιγά σιγά το παζλ των δημιουργών; Με τη Μιχαλάτου Ροζαλία, στην οδό της συμπόρευσης με τους υπόλοιπους δημιουργούς της γενιάς των ποιητών που ξέφυγαν από τις ρίμες και πέταξαν σε ουρανούς ποιητικού οίστρου με κοινό παρονομαστή την έμπνευση που προέρχεται από μια αρχαία πηγή.Κανείς δεν γνωρίζει από που πηγάζει ακριβώς. Κανείς δεν γνωρίζει πως τα μάτια τα αγαπημένα δίνουν το έναυσμα για την ποιητική γέννα. Πώς το άγγιγμα του αγαπημένου μας, γίνεται ποίημα. Πως το γέλιο του παιδιού μας γίνεται ποίημα, πως η προδοσία, η αγάπη, η άφεση, ο θυμός, η συγχώρεση ενώνουν τις τεθλασμένες διάσπαρτων ζωών και γίνονται ένα καταθετήριο αιώνιας αφοσίωσης στην μαγική τέχνη που λέγεται Ποίηση. Ροζαλία κατέθεσες με πίστη κι αφοσίωση σαν τις αλήθειες που καταγράφεις με τόλμη και πειθώ!




ΤΡΥΦΕΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
Η συνειδητότητα (η καθαρή συνείδηση, η κατάσταση του "μη-νου") είναι για τον άνθρωπο πλεονέκτημα, συγκριτικό μάλιστα, με όρους οικονομικούς. Η διαπίστωση της πρόσκαιρης υπεροχής μας, λίγο πριν την κάθοδο μας , σε τίποτα δεν αναιρεί την απόφαση της παρατήρησης και της αφομοίωσης.
Ό λυρικός ήχος της βροχής  και η μυρωδιά του βρεγμένου χώματος, το άρωμα των ανθών η αυταπάρνηση, η αφοσίωση, ο πόνος  κι η αγάπη, μήπως δεν είναι σ΄ όλο τον κόσμο ίδια; Η απώλεια, η τρόμος κι η απόγνωση, μήπως δεν έχουν παντού και πάντα τους ίδιους αποδέκτες; Εμάς τους ανθρώπους;  Κι αυτό που μοιάζει με μοναδική και προσωπική υπόθεση του καθενός και της καθεμιάς, όταν χαμηλώνουμε τα βλέφαρα κι ανοίγουμε τις καρδιές στους παράλληλους βίους άλλων, δεν βρίσκουμε θραύσματα δικά μας;
Αυτά βρίσκουμε στην ποίηση του Θεόδωρου κι άλλα που ο χρόνος δεν αρκεί να περιγράψουμε.

 




 ΣΠΥΡΟΣ ΦΩΤΟΓΛΟΥ

Ο Σπύρος ανασκαλεύει μνήμες ερώτων που χαράζουν και μένουν ανεξίτηλες αλλάζοντας την πορεία ολόκληρης ζωής. Στο έργο του  ματαιώνονται όνειρα, καταργούνται αξίες προσωρινά, αλλά εάν έχεις το πλεονέκτημα να έχεις διαμορφώσει μια ισχυρή προσωπικότητα θα επανέλθεις ωριμότερος πια, στην πρότερη θέση σου απέναντι στη ζωή και στους ανθρώπους.
Εμπλουτίζει τον αφηγηματικό του λόγο συνεχώς, είναι πασιφανές πως εξελίσσεται μελετώντας συνεχώς και επιστρέφει στην ποιότητα της ζωής και στη ποιοτική ποιητική ζωή που μόνο αυτή μπορεί να αποδεχτεί ακόμα και το φόβο της έκθεσης.
Άλλοτε απομακρύνεται από τη γραφή άλλοτε επιμένει με πάθος. 
Μην ανησυχείς φίλε μου Σπύρο.
Εξάλλου εκεί θάναι, η Ποίηση, θα μας δεχτεί στο μέλλον, όποτε αποφασίσουμε ξανά και ξανά να την τιμήσουμε.

Καλοτάξιδη και αγαπημένη στις καρδιές όλων!!

 Άλλη πηγή σχετικού δημοσιεύματος:
 http://www.zougla.gr/politismos/article/parousiastike-i-pitiki-silogi-melon-ira#.V1kn1jCTzVU.facebook