Γράφω, γράφω ασταμάτητα..
μιλώ για σένα...
ψάχνω γλυκές γραμματοσειρές
χωρίς γωνίες,χωρίς κορυφές κι ακίδες.
Σχεδιάζω περιγράμματα χυτά
όμοια με το πιο στρογγυλό σύννεφο.
Και ήλιους
αμέτρητα σύμπαντα
κι εσύ στη μέση.
Σε περιγράφω.
μικρό παιδί
με εκείνο το γέλιο σου
που κάνει τον κόσμο να γυρνά να σε κοιτάξει
και να ντραπεί
που ξέχασε να γελά.
Που αθωώνεται στο βλέμμα σου.
Που αθωώνει,
που καταργεί το θάνατο.
Έτσι θα μιλώ για σένα.
Σαν θα σταυρώνεις δυο ζωές
θα καταργώ το μίσος.
Και θα σμιλεύω κύματα με τη μορφή σου.
Κι αμμουδιές απέραντες θα σου προσφέρω
μόνο για να μπορείς νάχεις κάτι δικό σου,
κατάδικό σου.
Εκεί να ζεις
χωρίς ακίδες
κορυφές,
χωρίς γωνίες
και χαράγματα.
Όπως αρμόζει στους αγγέλους
