την αγάπη σου βρήκα
θαμπώθηκα την πίστεψα
κι αφέθηκα.
Κι όταν το ψέμα το δικό σου
ενοράστηκα,
πάλι το άφησα
σαν ρέμα να κυλάει στο μυαλό μου.
Το ’βλεπα, το ’νιωθα,
μα ήταν αργά.
Στη δίνη του με είχε παρασύρει,
αυτή η ανάγκη, η αρχέγονη
για αγάπη.
Αγκάθι στην καρδιά, η αδικία σου.
Μα τι περίμενα;
Αυτή ήταν η μόνη σου αλήθεια,
τόσο ανθεκτική όσο το ψέμα σου: η συνήθεια.
