Παραδωμένα κορμιά,
αναντίρρητα,
στο αυτονόητο χάραγμα,
νοημάτων,
αγγισμάτων,
στιγμών.
Ματιές σαϊτιές,
αναίτια,
εκούσια άφεση αμαρτιών.
Δόξα λαμπρή ο έρωτας
και τίμημα άφταστο.
Καρδιά μου εσύ το Εν και το Όλον.
Μίνα Παπανικολάου-ΘΥΜΑΜΑΙ-2011
"Είναι μακριά ο ουρανός ακόμα,
μάτια μου,
και τα φτερά στις πλάτες αδύναμα φοβάμαι..
Κι αν ματώσουν;
Ξέρω, θα βάψουν έναν ορίζοντα ήδη πορφυρό
...από των ποιητών το ανεξίτηλο βάμμα.
Αποδοχή..
Βλέπεις..
σαλπιστές,εμείς, (σφ)ραγίσματος πανάρχαιου"
μάτια μου,
και τα φτερά στις πλάτες αδύναμα φοβάμαι..
Κι αν ματώσουν;
Ξέρω, θα βάψουν έναν ορίζοντα ήδη πορφυρό
...από των ποιητών το ανεξίτηλο βάμμα.
Αποδοχή..
Βλέπεις..
σαλπιστές,εμείς, (σφ)ραγίσματος πανάρχαιου"
*******************
κλείστου το στόμα,
μια για πάντα,
ορκισμένος εχθρός της ακτής"