Κείμενα:Χρήστος Τσαμπάζης-Μίνα Παπανικολάου
μουσική:Wimm Mertens-Struggle for pleasure
Μ.Π.: «Ταγμένοι στην Ουτοπία, πιο βαθιά στη φλέβα κι απ΄το αίμα,πάντα θα χαράζει αλλιώτικα.. Κι ο ήλιος αλλιώς θα ανατέλλει .Από τη δύση ίσως. Ποιος το ξέρει; Κείνο που ορκίζομαι, είναι το Τάμα της»
Χ.Τ.: «..Να με περιμένεις, λοιπόν, θα 'ρθει μια μέρα που θα πω αλήθειες καταπληκτικές, από αυτές που ακούς στα παραμύθια και σε ματώνουν, σαν ποιήματα που γράφτηκαν για ένα ζευγάρι μάτια μόνο. ως τότε, βρήκα τον πιο συγκλονιστικό τρόπο να αυτοκτονώ: με κάποιες σιγανές, αδιάβαστες κουβέντες.»
Μ.Π.: «Αδιάβα(σ)τα είναι εκείνα μόνο που αρνηθήκαμε, έρμαια της αδιαφορίας μας, στα αζήτητα. Κι αφήσαμε να θρηνήσουν γι΄κείνα κάτι μάτια στερεμένα.Πώς γίνεται; Τα μάτια λάμπουν σαν καθρεφτίζονται κι οι λέξεις λάμπουν σαν σκορπίζονται.. Κείνη τη μέρα να κοιτάς ουρανό..»
Χ.Τ.: «..o ουρανός καίγεται και τρέχω να τον σβήσω.
Ο θεός αρρώστησε βαριά. Μ΄αγαπάς;
βυθιζομαι στην απύθμενη θλίψη της καθημερινότητας μου,
μιας καθημερινότητας χωρίς χθες, σήμερα ή αύριο.
ζω μέσα σ'εναν κόσμο σχεδιασμένο με μολύβι και χάρακα.
...ανθρώπους που δε με νοιάζουν και δε τους νοιάζω.
στον καθρέπτη της ψυχής μου καθρεπτίζομαι μονάχος.
γι'αυτο είμαι ένοχος.
βρήκα άνεση στον πόνο... μ'αγαπάς, ξέρω...»
Μ.Π.: «Στον ίδιο ουρανό τρέχουν οι λέξεις..Τί κυνηγάς; Τί σκορπάς; Τί καθρεφτίζεις; Μια ήταν η αλήθεια πίσω από το δακρυσμένα όνειρα.. Στρεβλούς αντικατοπτρισμούς προσκυνάς; Τραγούδα ή σφύριξε. Θα κυλήσει η πέτρα, άσπιλη κι αμόλυντη, παρόλα αυτά.Με μάτια ακροδάχτυλα γιατρεύω.Ζήσε..»
Χ.Τ.: «μα ακόμα σκάβω με δέος τη θάλασσα
με σκιάχτρου βλέμμα σαν αλυσίδα
μασώντας ξερούς σπουδαίους στίχους
σαπισμένα ψίχουλα νοημάτων
σμιλεύω τρυφερά το άκοπο αντίο
...που κούρνιασε στα ανύποπτα χείλη μου
ξαναβαφτίζοντάς με.. Άνθρωπο.»
Μ.Π.: «Εκεί θα με βρεις,στους χιαστί διασταυρούμενους δρόμους και στα χαμηλωμένα απ΄την οδύνη βλέφαρα,στο προσπέρασμα της κτηνωδίας, στην αποστροφή κάθε χαράς,στην ενοχή,στο αιματοκύλισμα,στο λάθος,στο που δεν έχει πια παιδί να λέει "σ΄αγαπώ",στο που δεν έχει επιστροφή,στο άγραφο όνειρο.Εκεί θα με βρεις.Να τραγουδώ τις νίκες και τις ήττες της γενιάς μου......Άνθρωπε.»
