Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

Ποτέ μη φοβηθείς




Σε χωμάτινο δρομάκι,
εκείνο που στοίχειωνε τον Πύργο της Βαβέλ,
εκεί γεννηθήκαμε αγάπη μου.
Ανάμεσα σε σκίνα κι αγριόχορτα, ευχές και οδυρμούς
τραγουδήσαμε το πρώτο κλάμα μας,
την πρώτη δίκη,την πρώτη ήττα μας.

"Μη φοβηθείς", οι πρώτες λέξεις σου.
"Μη φοβηθείς ποτέ", η ευχή μου.
Και μάτια, όλη η ζωή κύλησε.
Μάτια τυφλής υπόσχεσης,
πού τίποτα και κανείς δε δύναται να ακυρώσει.
Άνθη πανώρια, ξαφνιασμένα γύρω μας και άγρια λεβάντα,
μυρωδικά μιας Άνοιξης μετέωρης στις αποφάσεις της.
Λαμποκοπούσε ένας παράταιρος ήλιος.
Μάρτης.

Διαμαντικά, ασήμια και της Ανατολής μαλάματα
έφερνες κάθε Άνοιξη, αφρόντιστα στα πόδια μου ριγμένα.

Προσευχητάρι η ευχή: "Μή φοβηθείς"
 Ζωγράφιζες τραγούδια της Ανατολής
για δράκους και νεράιδες και πριγκιπάτα πανώρια,
στολίδια του μυαλού που κι η Χαλιμά θα ζήλευε.

"Ποτέ μη φοβηθείς"
"Ποτέ"
"Ποτέ να μη χαθείς, στο φόβο του Πύργου τούτου.
Εμείς θ΄ανταμώνουμε κάθε Άνοιξη στα ριζά του."

"Εμείς; Ποτέ ξανά"


Μίνα Παπανικολάου

ΣΕΛΗΝΗΣ ΑΝΤΙΚΑΤΟΠΤΡΙΣΜΟΙ
εκδ: ΛΕΞΙΤΥΠΟΝ-2011