Άρια-Μίνα Παπανικολάου

Έμαθα να διαβάζω χρησμούς αγάπη μου..
Τότε που έλεγες πως κυνηγώ ανέμους.

Ασκήτευα σε νότες, λέξεις και ιερά-απέθαντα -βιβλία.
Άγγιζα με τα μάτια μου ό,τι μισούσες,
Του άλλαζα μορφή.
Επισταμένως φρόντιζα ο κόσμος Σου νάναι γιορτή,
Ανθεστηρίων η Πρώτη.

Σεργιανούσα-είναι αλήθεια- ανεμίζοντας ευχές
σ΄όσα τα χέρια Σου αγιάζοντας άγγιζαν.

Δάκρυζα-είναι αλήθεια- μυρώνοντας νεκρούς Σου στίχους, ως να ανθίσουν.

Χόρευα-πίστεψε- σε κάθε μικρή Σου ανά(σ)ταση.
Ιέρεια εγώ μυστική των ρυθμών Σου.

Τραγούδησέ μου..
Δεν (Σε) λησμόνησα αγάπη μου.
Ήταν που ο κόσμος Σου δεν άντεχε Άριες σεληνιασμένων.
Κι έφυγα απόψε, καταργώντας οριστικά στα μάτια σου, την εικόνα μου.

Χέρια υψωμένα σε ικεσία:
"Μη θλίβεσαι..
Τραγούδησέ μου, αγάπη μου.."

29/7/11
© Μ.Π.~ΘΥΜΑΜΑΙ