"..Κι ήταν τόσο απλός ο ρυθμός της καρδιά μας..
τόσο απλός..
σαν ένα ζεϊμπέκικο, με τα χέρια υψωμένα και τα κορμιά λυμένα ..
για μια ζωή τόσο απλή κι ουράνια συνάμα..
αχ! να τραγούδαγα κι εγώ όπως κι εσύ..
Νάταν τα μάτια μου ωκεανοί..
και ν΄άλλαζα τον κόσμο..
Να κάπως έτσι, σαν πίνακα ζωγραφικής, σαν στίχο ερωτευμένου, σαν όνειρο παιδιού..
τόσο απλός..
σαν ένα ζεϊμπέκικο, με τα χέρια υψωμένα και τα κορμιά λυμένα ..
για μια ζωή τόσο απλή κι ουράνια συνάμα..
αχ! να τραγούδαγα κι εγώ όπως κι εσύ..
Νάταν τα μάτια μου ωκεανοί..
και ν΄άλλαζα τον κόσμο..
Να κάπως έτσι, σαν πίνακα ζωγραφικής, σαν στίχο ερωτευμένου, σαν όνειρο παιδιού..
Και τί ζήτησα τάχα; Μια στεριά μικρή και μια θάλασσα λεύτερη..
Μηδέν εις το πηλίκον, ο πόλεμος..
Μηδέν εις το πηλίκον, η εξαθλίωση..
Μηδέν εις το πηλίκον, η θλίψη μου..
Έτσι, για να Σ΄αγαπώ χωρίς τύψεις.."
Μ.Π.~2011
