Αυτοδικαίως

Έφευγες, έφευγες και σου φώναζα μείνε. 
Δεν είναι ζωή αυτή που ζούμε.
Μας κρύβουν τα όνειρα μέσα σε κάλπικα χρυσόκουτα 
και δωροεπιταγές.

Μείνε
ν΄ανταμώσει η αλήθεια και το πέλαγος σε μια ακτή
με τα ονόματά μας στέρεα γραμμένα.

Κι αν  φύγαμε για λίγο απ΄το στόχο μας
είναι που κάποιες ανίατες δόσεις θλίψεων
τριγυρνούν εδώ γύρω κι ακούν την ηχώ των φιλιών μας.

Μείνε, η ζωή μας χρωστά μία Άνοιξη κατάδική μας
άσπιλη, νιογέννητη, ηλιοαναθρεμένη.
Κι εμείς, που καλά γνωρίσαμε την σκοτεινή όψη της πανσελήνου,
 καρδιά μου, εμείς μόνο μπορούμε να αποικήσουμε αυτοδικαίως το Φως.

****************************
συλλογή  18ος Γεωμετρικός Παράλληλος