Ολόλευκη σιωπή

Βαρυγκομώντας οι χτύποι του ρολογιού,
τραγουδούν κάτι παράξενα, υπόκωφα μοιρολόγια..
Ανάερα μουρμουρητά αχτίδων,
ψάχνουν την έξοδο προς την πηγή του Φωτός.
Εκεί, που θ΄ανταμώσουν τις κατάξανθες αδερφάδες τους
για να γλυκοτραγουδήσουν τα μυστήρια του κόσμου.

...................................

Χάνονται οι εικόνες,
αδρά σαν τις αγκαλιάζουν τα μάτια των ανθρώπων,
που δεν είδαν την όαση στη σκιά μιας ελιάς,
αχνοσβήνουν τ΄αστέρια,
στο σκοτάδι μιας πόλης που θρηνεί τα χαμένα της πλούτη.

..................................

Ξεθωριάζει η εικόνα μου,
εξαϋλώνονται τα χνάρια μου
καθώς μ΄αποδιώχνει η ολόγιομη πίκρα.
Αχνά βηματίζω μακριά,
μην τρομάξει η ζωή και ζητήσει μερτικό.

....................................

Το δεξί σου πλευρό με αποκόπτει αιμάτινα.
Σε λίγο,
άλλες φωνές θα μυρώνουν το στίχο σου
κι άλλες μορφές θα πλουτίζουν τη φαρέτρα της ποίησης.
Αφουγκράσου ,
μα στη λύπη σου μην αφήσεις να δουν
το είδωλό μου στα μάτια σου.

.....................................

Θα ντυθώ τα πέπλα μιας ολόλευκης σιωπής
τόσο όσο να δεις τη ζωή και το έρεβος.
Κι ύστερα θαρθείς,
τόσο όσο απαιτεί ο πόθος για ν΄ανατείλει οριστικά ένα νέο στερέωμα.
Στη σκιά μιας αγέρωχης ελιάς,
στον περίβολο κατακόκκινων ονείρων,
χτίζεται αράδα-αράδα η πνοή μου.
Εκεί θα με βρεις,
με γητειές και χορούς,μες στους στίχους, να πλανεύω το άπειρο.

*************************

συλλογή "18ος γεωμετρικός παράλληλος"