.
Κείμενο: Μίνα Παπανικολάου***********************************
Έφευγες, έφευγες και σου φώναζα μείνε.
Δεν είναι ζωή αυτή που ζούμε.
Μας κρύβουν τα όνειρα μέσα σε κάλπικα χρυσόκουτα
και δωροεπιταγές.
Μείνε
ν΄ανταμώσει η αλήθεια και το πέλαγος σε μια ακτή
με τα ονόματά μας στέρεα γραμμένα.
Κι αν φύγαμε για λίγο απ΄το στόχο μας
είναι που κάποιες ανίατες δόσεις θλίψεων
τριγυρνούν εδώ γύρω
κι ακούν την ηχώ των φιλιών μας.
Μείνε,
η ζωή μας χρωστά μία Άνοιξη κατάδική μας
άσπιλη, νιογέννητη, ηλιοαναθρεμένη.
Κι εμείς, που καλά γνωρίσαμε την σκοτεινή όψη της πανσελήνου,
καρδιά μου,
εμείς μόνο μπορούμε να αποικήσουμε αυτοδικαίως το Φως.
*******************************
συλλογή 18ος Γεωμετρικός Παράλληλος
2011**
******************************
