Κι αυτή η Ανατολή σ΄ αποζητούσε
στο ξάφνιασμα του πρώτου Ήλιου.
Ευτυχώς, η νύχτα κρύφτηκε τρομαγμένη.
Δεν τόλεγα ν΄ άντεχε για πολύ,
σερνάμενη εδώ κι εκεί το μαύρο βέλο της.
Νίκη της μέρας,
νίκη του ήλιου και της αυγής που κατοικήσαμε,
ως χθες απάτριδες.
(Θαρρούσες μόνος σου θα ζεις.)
Λόγια απλά,
με τάξη οι λέξεις η μια πλάι στην άλλη, αναπαύονται.
Σοφών το σαφές..
Να τους ακούς, είναι οι δραπέτες πρώιμου σκότους.
Ξέρουν κι αναγνωρίζουν τα σημάδια.
Κάποιοι "τυφλοί" εξίσου, αναπολούν τη λάμψη των χρωμάτων.
**********************
συλλογή 18ος γεωμετρικός παράλληλος
