Χρυσαετός υψιπετεί,
στα βλέφαρά του
χίλια κοχύλια αμάραντα ανθούν
κι απ΄τα φτερά του,
πάπυρος ξετυλίγεται πανάρχαιος
κάθε που σπαρταρά η Άνοιξη στη γέννα της
και ψυθιρίζει..
"Στις εκκλησιές θα αρνηθούν να κλαίνε οι μάνες,
Θάρθει καιρός
κι εσύ βασίλισσά μου αρχαιότατη Αμμόχωστος
θα απεκδυθής τα πέπλα της ορφάνιας.
Το πορφυρό σου κάλυμμα της κεφαλής
γοργόφτεροι άνεμοι θα εναποθέσουν.
Της νύχτας μας το μέρωμα αφουγκράσου.
Θάρθει καιρός"
ψυθίρισε ο χρυσαετός και χάθηκε.
Στα βλέφαρά του έσταζε ακόμα δροσοστάλα,
η ελπίδα κι η υπόσχεση,
"Θάρθει καιρός"
"Β΄βραβείο -2ου Παγκόσμιου/Διεθνούς διαγωνισμού ποίησης του Ε.Π.Ο.Κ. 2011"
http://www.epoky.org/index.php?option=com_content&view=article&id=141:2010&catid=70:1&Itemid=110
http://www.epoky.org/index.php?option=com_content&view=article&id=428:1&catid=70:1&Itemid=110
φωτογραφίες εκδηλώσεων βράβευσης Ε.Π.Ο.Κ. 2010 και 2011
