 |
| (Κολάζ)Ακρυλικό σε καμβά/Μίνα Παπανικολάου |
Δεν φοβήθηκα τίποτα παρά
μόνο την φυσική υπόσταση των πραγμάτων,
την ανθρώπινη φύση μου
και τον διάλογο της ψυχής με το γίγνεσθαι.
Κι όταν μου ζήτησε να χαμηλώσω το βλέμμα
στα ανθρώπινα,
λύγισα.
Μου ήταν άγνωστη η πλευρά τη συναίνεσης.
Θυμάσαι, που σου είπα συγνώμη;
Για το φιμωμένο παιδί της αντίστροφης μέτρησης
όλα ήταν άγνωστα.
