Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΟΡΦΕΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΡΥΔΙΚΗΣ

Κείμενα,  Παρουσίαση/Ποίηση: Μίνα Παπανικολάου
Μουσική σύνθεση: Σύλβια Τριανταφύλλου

1^Ο  Η  ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ (από τη συλλογή ΕΣΠΕΡΙΝΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ με τα ποιήματα του ΝΙΚΟΥ ΚΑΡΥΔΗ)

Ονειροσύναξη είναι ετούτη ;
Και αν είναι έτσι,
ποιος είσαι εσύ και ποια εγώ,
που ανοίγω σε θύμηση αβρή, παραθύρι;
Συναντηθήκαμε
στην άκρη των καιρών
στις εγκοπές των σιωπών,
κινήσαμε για ταξίδι αστρικό, ξεφύγαμε
και νάμαστε…
Απέναντι και Αληθινοί.
Η εσπερινή ώρα είναι η καλύτερη
για λόγια θρυλικά που αναμετρώνται,
σαν από πάντα
που ο άχρονος κόσμος μας,
άχρονα στην ψυχή μας κοιμάται...

  

2^ο  Ο ΕΡΩΤΑΣ

Ποιός σκορπά την ανέλπιδη χαρά;
Και ποιός σκορπίζεται;
Ικεσία χαρούμενη
συνθέτει τραγούδι αγάπης
κι ας συναντά στα μάτια σου,
Ζωή και Θάνατο.

Μου αποκρίθηκες:

"..Θυσία ζητώντας να κάνεις
στον πανάρχαιο μπροστά ναό
λαμπάδες άσβηστες στο τραγούδι του υμεναίου
να στέκονται
σαν η τελετή της παρθενιάς
της φλόγας το πύρωμα
του κόρφου το ανάσασμα
τάπλεξες τα χέρια σου στο λαιμό μου και είπες:
των χεριών το ικετευτικό περίπλεγμα
χαράζει στη σάρκα
το αιώνιο σημάδι της ζωής
που δίνει το φύλλωμα
και τελειώνει με θάνατο.." (ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΥΔΗΣ)

3^ο Η ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΣΙΜΠΗΜΑ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ

Ω Μοίρα Εσύ! Που ένωσες!

Ω Μοιρα Εσύ! Που μάγεψες!

Μοίρα Εσύ, που μ άφησες να ζήσω ως αστραπή τον έρωτα!

Μοίρα μου Εσύ, πώς του φιδιού έγινες σύντροφος;

Πικρό νερό απ΄τα χείλη διάλεξες

να πιεί ο αγαπημένος μου..

Πικρό, στιφό νερό για πάντα να κρατά

στερνή του θύμηση από μένα;

Και αντί ανθούς αγάπης ,το θάνατο του πρόσφερα και θρήνους.

4^Ο ΛΥΠΗ ΚΑΙ ΘΡΗΝΟΣ

Θρηνείς αγαπημένε!

Σαν Άνοιξη δίχως άνθη κι ευωδιές... με το χειμώνα ξαφνικά να απλώνει πέπλα τρομερά..

Τρέμουλο πικρής σαίτας χτύπημα

Σφαδασμα

Της άσπιλης νεότητας που χάθηκε

Των χεριών που δεν αγκάλιασαν το διψασμένο σώμα!!

Και την κραυγή της φρίκης σου

για πάντα θα κρατώ

φως των ματιών μου!!

Η λύπη σου, τη φύση μαραζώνει

Στέκομαι και θωρρώ μέσα απ΄ τα δάκρυα

Ανήμπορη να ψιθυρίσω μη λυπάσαι!

Θα ανταμώσουμε ξανά!!

5^Ο ΚΑΘΟΔΟΣ ΣΤΟΝ ΑΔΗ

Θεοί

Ακούστε ο Ορφέας με ζητά!

Έρχεται ατρόμητα ζητώντας με από εσάς!

Σκορπίστε σύννεφα του σκότους.

Εσείς Θεοί που της αγάπης είναι το βασίλειό σας

Πλούτωνα, Περσεφόνη

Ακούστε τον!

Θρηνεί και τραγουδά για εσάς  θυμίζοντας τη δική σας θυσία!

Εγώ, η νύμφη Ευρυδίκη

Σας ζητώ ακούστε τον!

Αφήστε με..

6^ο  Η άνοδος και η αθέτηση της υπόσχεσης

Αγαπημένε !!

Μάτωσαν τα δάχτυλα
μέχρι ν’ αλλάξουν οι πορείες της θλίψης.
Εκεί που ο χρόνος υφαίνει νέες ζωές
δεν στεριώνουν θάνατοι.
Δως μου το χέρι σου
για ν’ ανασταίνονται… Θαύματα.

"Μη!! Χαμήλωσε τα μάτια σου!

Μη, κάρφωσέ τα στο άπειρο, φώτισε τα σκότη
Ανάστησε τους βρικόλακες της άρνησης
Ζέστανε τα νεκρά αστέρια
Κυλίσου, απλώσου, αγκάλιασε τον άπειρο κόσμο
Γίνε πνεύμα, λάμψη, θάμπος, μέγα αστέρι
Εκεί θα συναντηθεί η ατονία μου με τη λάμψη σου..." (ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΥΔΗΣ)

Μικραίνουν οι ώρες..
Θα φύγεις..
Πού μ’ αφήνεις;