Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

Κατά πού πέφτουν τ΄ αστέρια;-Χρονογράφημα

"Κατά πού πέφτουν τ΄αστέρια;"   της Μίνας Παπανικολάου


.....νύχτα ατέλειωτη...στην ταράτσα μια σεζλόγκ ένα ραδιοφωνάκι σαν εκείνα τα αντικέ..τα τσιγάρα (φανατικοί θαυμαστές μου) κι εγώ τα τιμώ δεόντως..
Και περιμένω τα πεφταστέρια..
Μέχρι τότε, ας τα πούμε λιγάκι κύριε Θεέ.Καιρό έχουμε να μιλήσουμ οι δυό μας.
Πού χάθηκες;..μιας και τόφερε η κουβέντα δηλαδή..
Πού γυρνάς; Εντάξει, αν γυρνάς και λύνεις προβλήματα το δέχομαι. Αν γυρνάς όμως μόνο για να βλέπεις τί ωραία τα καταφέρνουμε και μόνοι μας, μάλλον λάθος κάνεις.. Τώρα βέβαια,τί να σου πω κι εγώ; Μήπως ξέρω;  Άνθρωπος είμαι κι εσύ Θεός.
Πώς πορεύεσαι εκεί πάνω; αντέχεις ακόμα; Να σου πω την αλήθεια ούτε κι εγώ ξέρω πώς αντέχουμε κι εμείς εδώ κάτω!! Μη νομίζεις, είναι που βεβαιωθήκαμε δυστυχώς για τις περιορισμένες δυνατότητές μας, μας πείσανε δηλαδή...ίσως τους αφήσαμε κιόλας..Δεν ξέρω, τί να πω κι εγώ; Βλέπεις είμαι απλά άνθρωπος.. Εδώ εσύ γκοτζάμ Θεός κι απορείς, εμείς εδώ πώς να βρούμε τις απαντήσεις;
Αλήθεια, πού γύρναγες; Πες μου, δεν θα το πω πουθενά,ειλικρινώς δεν θα μιλήσω...
Όταν γίνονταν όλα, τώρα τα βλέπω σαν ταινία να περνούν μπροστά μου ξέρεις...πού ήσουν;
Όταν απλώνονταν τα δίχτυα του ψεύδους, πού ήσουν, όταν σκοτώνονταν παιδιά, όταν γκρεμίζονταν άγγελοι, όταν ..όταν...  Άσε,ξέρω θα πεις πως μας άφησες μόνους να επιλέξουμε το δρόμο μας, για να μή σου ρίξουμε το φταίξιμο, πως τάχα μας κάνεις ό,τι θέλεις..
Ωραία είπαμε..και τώρα;  Άντε να σε χαρώ...πάρε ένα σφουγγάρι και ή ρούφηξε τα απόνερα ή σβήσε τα κατορθώματά μας...
Πάντως να ξέρεις,εγώ άλλο άνθρωπος δεν θέλω να είμαι, θέλω να γίνω Θεός.. Για να λείπω... Μ' ακούς; για να Λείπω...
 Σςςςςςςςςςςς , άσε μη μιλάς τώρα.
Κοίτα, ξεκόλλησε από τον ουρανό σου ένα αστέρι. Σε αυτό το σημείο οι άνθρωποι κάνουν μια ευχή. Εγώ με την κουβέντα που πιάσαμε (που έπιασα δηλαδή για να λέμε την πάσα αλήθεια.. εσύ τίποτα), έχασα την ευκαιρία.
Ξόδεψα τις ευχές γράφοντάς τες  σε κάτι μπιλιέτα ξεφτισμένα με ημερομηνίες επετείων.. Καλά πού να θυμηθείς τώρα κι εσύ; Τί σου λέω; εεε;;
  Ώρα για ύπνο, δηλαδή εσύ πρέπει να πας για ύπνο. Εγώ θα το ξενυχτήσω. Πού ξέρεις, μπορεί τη δουλειά σου να την κάνουν τα αστέρια.. Υπερωρία δουλεύουν κι αυτά φαίνεται..
Ίσως μπορέσω να κάνω μια ευχή μέχρι το τέλος της νύχτας..Να βρω αυτή τη Λέξη τέλος πάντων, που στα μάτια της οι άνθρωποι θα αντικρίσουν όλον τον κόσμο. Σου το είπα;  Αν τη βρω, θα τη χαρίσω!! Σ' αγαπώ πάντως να το θυμάσαι. Αν το θυμάσαι.. Θυμάσαι;

Μίνα Παπανικολάου

© 2010