Εκείνοι, αντάμωσαν μια λύπη
_τη δική σου_
και πήραν λεπτό βελόνι
και ψιλή κλωστή,
για να περνάει στη φλέβα πιο κάθετα από τη σφαίρα.
Είπαν πως τάχα θα κεντούσαν
μα άρπαξαν τον μύτο μόνο για επιβεβαίωση της ασυλίας τους.
Εκείνοι, αντάμωσαν την αλαζονεία
_τη δική τους_ την ξανα-αντάμωσαν
την κοίταξαν κατάματα και την αναγνώρισαν ως εικόνα και ομοίωση.
Κι έτσι ατάραχοι συνέχισαν το δρόμο τους.
Καμιά ενόχληση
καμιά τύψη
καμιά ευθύνη.
Γράφει το χρονογράφημα: " Συνετελέσθη έγκλημα στυγερόν και αποτρόπαιον."
Μα ανόητες εφημερίδες!Πάντα τα εγκλήματα έχουν τρόπαιον!
Και στη πρώτη σελίδα, οι ίδιες, δωρίζουν ταξίδια αναψυχής μισοτιμής.
Παράξενο το ζύγι και τα σταθμά.
Να δεις που κάτι πήγε στραβά.
Στην άκρη αυτής της πανδαισίας, μια μάνα,συνήθως θρηνεί.
ΜΠ~ΘΥΜΑΜΑΙ~2011
