Έχω πάψει, από καιρό, να μιλώ στον αέρα
Μιλώ στη γη, σταθερά.
Τόσο πούγινα πια δέντρο της,
κλαδί και ρίζα της.
Μόνο τα χέρια μου δεν τιθασεύτηκαν ακόμα.
Ρίχνουν καλούμπα στ΄αστεράκια του ουρανού,
στα δυο σου μάτια.
Εκείνα, είναι απόγονοι τρελής ροδιάς
ή και φωτόδεντρου.
Γι΄αυτό.
26/9/11