ΦΟΒΟΣ - Νίκος Π.Καρύδης
Μη, φτάνει πια, δεν τα μπορώ άλλο
Τα μάτια σου, να ερευνούν την μελαγχολία μου
Να μπήγονται μαχαίρια στης ψυχής μου τη σκέψη
Να με σκιάζουν με τη θανατερή τους γυαλάδα
Μη, κάρφωσέ τα στο άπειρο, φώτισε τα σκότη
Ανάστησε τους βρικόλακες της άρνησης
Ζέστανε τα νεκρά αστέρια
Κυλίσου, απλώσου, αγκάλιασε τον άπειρο κόσμο
Γίνε πνεύμα, λάμψη, θάμπος, μέγα αστέρι
Εκεί θα συναντηθεί η ατονία μου με τη λάμψη σου...
"ΕΣΥ"-Μίνα Παπανικολάου
Εσύ ορίζεις, τα έσχατα και
τα πρώτα..
Εσύ, καταργείς το φόβο
και το θάνατο..
Εσύ, το κλαδί που γεννά την υπόσχεση
κι η ρίζα που ευλογεί
τον καρπό.
Κι εγώ,
θα ορκίζομαι
-φως των ματιών μου-
στα μάτια σου,
να λάμψω,
σαν λάμψεις
κι
Εσύ..
(συνεχίζεται..)
*****************************
απόσπασμα από τη συλλογή ΕΣΠΕΡΙΝΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
