ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ-Ν.Π.ΚΑΡΥΔΗΣ (1961)
Ένας παράξενος άνθρωπος την πόρτα μου χτύπησε
κι ένας αλλόκοτος κόσμος στα σπλάχνα μου ξύπνησε.
Μπροστά στα κατάπληχτα μάτια μου
Ορθωνόταν το ΠΑΝ.
Την αγάπη μου ζήτησα
μα η φωνή μου τρεμάμενη
ήρθε πίσω και μου΄πε
πως φοβάται το θάνατο.
Κι ανατρίχιασα νιώθοντας
πως θα μ’άφηνε μόνο.
Στους γειτόνους μου έτρεξα
να πιστέψουν τους ζήτησα
μα κι εκείνοι με κοίταξαν
μ’απορία και φόβο
και μ’απάντησαν κλαίγοντας
-Αγαπάμε τον ήλιο!
Στο θεό μου γονάτισα
Και βοήθεια του ζήτησα
Μα δε μου στειλε τίποτα
πλήν απ΄ένα πουλάκι
που πετώντας τραγούδησε:
-Ιδές τι όμορφη μέρα!
Κι ο παράξενος άνθρωπος απ’ την πόρτα μου έφυγε
κι ούτε πια με θυμάται.
Κι ο αλλόκοτος κόσμος που στα σπλάχνα μου ξύπνησε
στην ψυχή μου κοιμάται..
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ -Μ.ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ (2011)
Τρομαγμένος κι εσύ,
κλεισμένος σε σκαρί αταξίδευτο
κι όλοι οι διαβάτες, γύρω μας ,
αμετανόητα γνωστοί κι αδιάφοροι.
Ματαιοπονείς ακόμη στον ανολοκλήρωτο δρόμο μας.
Διαβάζεις μισοτελειωμένους στίχους
Ανασκαλεύεις μνήμες κι όνειρα,
Νοσταλγείς Θεούς κι επαναστάτες ήλιους.
Δεν κατοικούν άραγε όλοι τους στη αιώνια φλέβα μας;
Δεν ανταμώνουν , σε κάθε μας αντάμωση;
Κι ο αλλόκοτος κόσμος τους, μη δεν είναι και δικός μας;
Στην πόρτα μας, άκου, χτυπήματα γλάρων
που θρηνούν τα χαμένα φτερά τους
Κι αέναοι κύκλοι αετών
γύρω απ΄ τις αναπνοές των νιογέννητων θρύλων τους.
Άκου, ψίθυροι αερικών που καταργούν τα σύνορα του νου.
Κι αυτό είναι το Παν,
μιας κι ο αλλόκοτος κόσμος μας, στην ψυχή μας κοιμάται.
(ΕΣΠΕΡΙΝΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ-υπό έκδοση)
