Φεγγάρι μου

 

Φεγγάρι μου
έλα ας κουβεντιάσουμε απόψε...
Χαθήκαμε
έλειπα
ήμουν στο «αλλού». Πήγα να δω τον κόσμο
να τον ταξιδέψω, έτσι δεν μου ’πες;
Πήγα... τον είδα τον κόσμο τους.
Βαρύς, σαν καφές πικρός των μνημόσυνων.
Σαν στυφό κρασί.
Της μεταλαβιάς μας το νέκταρ δεν ήταν,
ξέρεις...
τότε που περιμέναμε μιαν Άνοιξη
κι ήμασταν σίγουροι
πως και φέτος θ’ άνθιζαν οι κερασιές.

Αγαπημένο μου,
μόνο στην αυλή σου ανθίζουν ακόμα κι αγριόχορτα.
Κι είμαι εδώ
δορυφόρος σου
και είσαι εσύ
κέντρο του σύμπαντος κόσμου μου.
 

από την δεύτερη ποιητική συλλογή ''Σελήνης αντικατοπτρισμοί''