Σε είδα πατρίδα μου,
να ματώνεις, να πονάς, να χάνεσαι.
Κι ήμουν ανήμπορη θαρρώ
και μόνη.
Συγνώμη πατρίδα μου,
κουράγιο να μαζέψω τα κομμάτια μου δεν είχα.
Δύναμη στα χέρια μου να σε κρατήσω,
πού να βρω;
Είδα να σκορπίζομαι
κι η ίδια να πετώ στη θάλασσά σου
θρύψαλα την ύπαρξή μου.
Μα θάρθω,
σαν τις πόρτες τις μαρμάρινες ανοίξουν
κι ανθίσουν τα λουλούδια στις αυλές.
Θάρθω τιμή για να αποτίσω
σε όλες τις αδούλωτες ψυχές
κι εσύ σαν μάνα
συγχώρεση θα δώσεις.
Όταν τις πόρτες τις μαρμάρινες ανοίξουν
και ανθίσεις. (2009)
Β΄ Βραβείο (Τιμητική διάκριση) 2ου Διεθνούς-Πανελλήνιου
Λογο τεχνικού Διαγωνισμού Ποίησης του ΕΠΟΚ με θέμα:
«για την Κύπρο μας τραγουδώ-Δεν ξεχνώ κι αγωνίζομαι»,
Πολεμικό Μουσείο Αθηνών 17/4/10
