ΙΕΡΕΙΑ
**********************************************
~Νίκος Π.Καρύδης
Έμοιαζε γύρω η ζωή τελεστήριο
κι εσύ ιέρεια,
που με χέρια υψωμένα
στάχυ και ρόδι κράταες κι ακολούθαες
τ΄ανθρωπολόϊ το μεθυσμένο από άγνοια.
Κάποτε, ξέμπλεξες τα χέρια απ΄το λαιμό
κι η ομορφιά
κι η αποκοτιά, όλα μαζί-τί θάμα-
μπουμπούκι πέταξαν τα ολόγιομα κλαριά
μοίραζε μύρα η Άνοιξη
πλημμύρα ο έρωτας
αίμα ζεστό αναζέσταινε άλλο αίμα..
Έγειρες στο βωμό ιέρεια σεμνή του έρωτα
και πάλι υψώνοντας τα χέρια μου είπες:
Άραγε θάρθει κάποτε που η θυσία
ο βωμός
ο ναός
κι εμείς στου ήλιου το γέρμα
στο θάμπος της άνοιξης,
σκιές συμβολικές,θεοί στην αιωνιότητα θ΄απομείνουμε;
Σ΄αποκρίθηκα:όχι..
~ Μίνα Παπανικολάου
Όπως γαλήνια με κοιτάς,
γνωρίζω πια τις απαντήσεις
στα μυστήρια του κόσμου.
Μου μαθαίνεις γιατί κελαρίζουν τα νερά ιερών πηγών,
στα χέρια σου όταν βρίσκουν καταφύγιο.
Πως δυνατά λαμπυρίζουν τ΄άστρα
σε συννεφιασμένο ουρανό.
Και πως η θλίψη αναδύεται
στο λίγο του χρόνου που μας δόθηκε στη γη,
να σε τιμώ.
Συγχώρα με,
τα χέρια ραγίζουν.. αδύναμα
καθώς σε κρατώ σαν Άγιο Δισκοπότηρο,
στης θυσίας το μεθυστικό σφιχταγκάλιασμα..
(συνεχίζεται..)
****************************************
συλλογή ΕΣΠΕΡΙΝΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
