Κάπως έτσι ξημερώνει ,
αναζητώντας τον χαμένο στίχο.
Λειψό το ποίημα....
Πάλι μονοσάνδαλο περιπλανήθηκε.
Ίσως αύριο πιστέψεις..
Μα..
να μην αγγίξεις τον κρυστάλλινο σταυρό
στις όχθες του εφήμερου..
Οι δρόμοι θα αλλάξουν μονομιάς,
στα μάτια των ανθρώπων ανασ(τ)αίνοντας..
Μοιράσου την προσευχή μου.
Σαν εραστές που πρωτοαντικρίζονται ξαφνιασμένοι.
Σαν έτοιμοι
απ΄την Αρχή έως τη Συντέλεια του Χρόνου
© ΜΠ
