Καμιά φορά
νομίζεις πως ζεις ελεύθερα .
Τίποτα περισσότερο από έπαρση κι αλαζονεία
δεν είναι αυτή η αυθάδεια.
Μια μορφή κατάχρησης εξουσίας
πάνω στα άυλα
που με δόξα και τιμή σου δόθηκαν,
πολύ πριν κι απ΄το όνομα
που μ΄αυτό σ΄αναγνωρίζουν ακόμα και τα πετεινά του ουρανού σου.
Στενός, περιορισμένος-της εικονικής σου ελευθερίας- ουρανός,
του ονείρου
και της οφθαλμαπάτης.
Μα είναι ουρανός.
Τότε, που νομίζεις πως κατέχεις
όλα τα νοήματα του κόσμου
το αίτιο και το αιτιατό,
τότε,
κυρίως τότε,
καταχράσαι την εξουσία του ουρανού να φτιάξει κι άλλες χίμαιρες.
Εσύ, σκιά και όριο της φωτιάς σου.
