Δεν ξέρω πως
μα σήμερα ξύπνησα
με μια ιδέα θανάτου
και μια πίκρα στο στόμα.
Μια πίκρα στο στόμα
καληνύχτας που δεν ειπώθηκε
χαράς που δεν σκόρπισε.
Η Ελπίδα
αχ η η Ελπίδα της Άνοιξης
καμιά φορά μοιάζει κυνήγι χίμαιρας.
Μα δεν υπάρχει δρόμος άλλος
να ζεις
και να αντέχεις.
Ανατριχιάζω στη σκέψη
πως ίσως ο χειμώνας νικήσει.
Βλέπεις
είναι βέβαιο
πως όσο κι αν ανθίζουν λουλούδια
αν τα μάτια είναι κλειστά
δεν θα βρεις το κρυφό της άνθισης νόημα.
Και οι άνθρωποι ξέρουν
πως έτσι αν είναι
κάπου αλλού θα ανθίζουν.
Μίνα Παπανικολάου
Κατερίνα
30/1/2016
μα σήμερα ξύπνησα
με μια ιδέα θανάτου
και μια πίκρα στο στόμα.
Μια πίκρα στο στόμα
καληνύχτας που δεν ειπώθηκε
χαράς που δεν σκόρπισε.
Η Ελπίδα
αχ η η Ελπίδα της Άνοιξης
καμιά φορά μοιάζει κυνήγι χίμαιρας.
Μα δεν υπάρχει δρόμος άλλος
να ζεις
και να αντέχεις.
Ανατριχιάζω στη σκέψη
πως ίσως ο χειμώνας νικήσει.
Βλέπεις
είναι βέβαιο
πως όσο κι αν ανθίζουν λουλούδια
αν τα μάτια είναι κλειστά
δεν θα βρεις το κρυφό της άνθισης νόημα.
Και οι άνθρωποι ξέρουν
πως έτσι αν είναι
κάπου αλλού θα ανθίζουν.
Μίνα Παπανικολάου
Κατερίνα
30/1/2016
