σημαδεύει την μνήμη
σκοτώνοντας ό,τι ωραίο.
Κενοτάφια αγάπης
είναι χτισμένα παντού
για να χωρούν απίστευτες μνήμες
ψέμμα ντυμένο με μανδύα αλήθειας
μίσος κραταιό
λύπη αθάνατη
οίκτο για εκείνους
για εμάς..
Ποιός ξέρει πού κατευθύνεται η ελπίδα;
Κανείς δεν μπορεί να λυτρώσει
τον αδικημένο
όπως συμβαίνει με της γης τους απάτριδες
Ο λόγος ως επίφαση σκέψης
ανάρμοστα στέκει αμίλητος παραδίπλα.
Της συγχώρεσης
-ποιας ακριβώς συγχώρεσης βέβαια-
η ημέρα δεν ανατέλλει φοβάμαι
και το κρίμα γεμίζει τις άδικες λέξεις.
Τί να πιστέψεις;
Τις ρωγμές που αναδύουν των σωμάτων τη σήψη;
Τα τεράστια μάτια που έλεγες λένε αλήθεια;
Τη σιωπή..
που μόνο αυτή ακριβοδίκαια αποδίδει νοήματα:
Κενοτάφια αγάπης
είναι ο κόσμος γεμάτος.
