Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2016

ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ//ΦΩΤΕΙΝΗ ΚΟΥΦΟΓΑΖΟΥ



Η ΑΝΑΓΝΩΣΗ της ΜΙΝΑΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ


Παρουσίαση Θεσσαλονίκη   9/12/2016



 

Εάν η ανθρωπότητα πρόκειται να επιζήσει,
 χρειάζεται έναν εντελώς νέο τρόπο σκέψης
ΑΙΝΣΤΑΙΝ

Αποτελεί μόνιμη ανάγκη για τον άνθρωπο η μεταμόρφωσή του, για να επιζήσει, να αντέξει, να καταφέρει να συνυπάρξει εν μέσω θύελλας, ή να συμπορευθεί ή έστω να συμπλεύσει εν μέσω μακάριας νηνεμίας .
Η μεταμόρφωση λοιπόν δεν είναι πάντα φορτισμένη θετικά αλλά  με τα ιόντα που εμείς της προσθέτουμε, όντας ενήλικες και ελεύθεροι να επιλέξουμε.
Η δικαιολογία μας όμως πως  οι συνθήκες συχνά μας παρασέρνουν και ευθύνη δεν έχουμε καμιά, δεν ισχύει, δεν έχει βάση. Ο μεταμορφούμενος άνθρωπος, μέσα στο χρόνο ελίσσεται και εξελίσσεται τροποποιώντας συμπεριφορές, ΟΧΙ αξίες. Ο χρόνος είναι ο καμβάς καταγραφής αυτής της εξέλιξης σαν ταινία καταγραφής φωτογραφιών.
Κακώς δηλώνουμε πως ο χρόνος μας αλλάζει ή ο χρόνος γιατρεύει μεταθέτοντας  έτσι την ευθύνη σε ένα άλλο πρόσωπο έξω από εμάς, πέρα από εμάς, δηλώνοντας εμμέσως πλην σαφώς άμοιροι ευθυνών.    ΕΜΕΙΣ και μόνο εμείς έχουμε την ευθύνη αλλά και την ευλογία επιλογής της θετικής μεταμόρφωσης ή της αρνητικής επιφόρτισης.
 Ο χρόνος,  ως γέρος καθισμένος φαρδιά πλατιά στο ανάκλιντρό του, τα πάντα ορά και αποδέχεται επικυρώνοντας με τον τρόπο του τα αποτελέσματα των επιλογών μας.

Η ποίηση της Φωτεινής Κουφογάζου –Αγγουριδάκη που παρουσιάζουμε απόψε μέσα από το έργο της «στις Μεταμορφώσεις του Χρόνου», από τις εκδόσεις Αρισταρέτη απεικονίζουν την επίπονη αυτή διαδικασία της ολοκλήρωσης μέσα από  το χρόνο, της αφύπνισης  μέσα από τον πόνο, της  διερεύνησης της  ταυτότητας, τις  εναλλαγές της  διάθεσης, των επιπτώσεων των επιλογών της,  των επιλογών μας.

«θα μείνω εδώ στην άμητη ζωή μου
Να παλεύω τους φόβους μου
Όχι εκείνους που στα κλαδιά του κόσμου στέκονται σαν τις ώριμες οπώρες
και σε προκαλούν να γευθείς
παρά εκείνον
που κρύβεται βαθιά και με ορέγεται.
Να δω στα μάτια τη ζωή μου
αυτήν την άγνωρη ομορφιά.
Ούτε οι διαψεύσεις
ούτε οι απάτες χωράνε στο μυαλό.
Δεν χρειάζονται άλλα υποκατάστατα πια…»


 
Ο Δ. Τσινικόπουλος* αναφέρει στο άρθρο του «Η μεταμόρφωση του ανθρώπου»….«από πρωτόγονος, αμόρφωτος νομάς, από αρχαϊκός μεταμορφώθηκε μέσα σε κάποιες χιλιετίες σε πολιτισμένο ον, δημιουργώντας πολιτισμό».
Ο πολιτισμός των ανθρώπων της γης δημιουργήθηκε, σμιλεύτηκε και αποτύπωσε τις εποχές και τις τάσεις του  μέσα από θρησκείες, νόμους, διδασκαλίες, εμπειρίες, φιλοδοξίες, οράματα, πολέμους, κακοφορμισμούς των κοινωνιών και των ψυχών.
Η ποίηση, μια από τις ωραιότερες εκφάνσεις του λόγου, δεν μένει ανεπηρέαστη από τη διαδικασία αυτή ούτε καν αμέτοχη. Ξεκίνησε με σύμβολα χαραγμένα σε βράχους, σε ξύλινες επιφάνειες, στο χαλκό και στο μάρμαρο.
Πώς σώθηκε καλύτερα ως τις μέρες μας;;; Αποτυπωμένη στο μάρμαρο δίνοντας έτσι το δικαίωμα στο χρόνο που κοιτά από μακριά να έχει τα δίκια του όταν μας δείχνει τις επιπτώσεις από την επιλογή καταγραφής του ανθρώπινου ίχνους μας στην άμμο ή στο βράχο ή στο χαρτί ή στο μάρμαρο!

Πώς να παλέψεις το άδικο
Μέσα στους αιώνες
Μια στάλα ουρανού
Μόνο ζητάς[..]
….
Πως άραγε ακούνε και βλέπουν οι άνθρωποι;
Χάθηκες λες το φως της αιωνιότητας εδώ
Η μέρα διαδέχεται τη νύχτα
Ίδια κι όμοια κάθε φορά.

 Παράλληλα η διάπλαση του εσώτερου εαυτού είναι διαρκής και στα χαρακώματα, είναι πόλεμος. Η Φωτεινή εντρυφά στις διαδικασίες (δεν την αφορά η επίρρωση ή όχι) και στοχάζεται, μονίμως στοχάζεται.

[…]
Διχάζει το ασύλληπτο του νου
Βιαιοπραγεί τον Πλούτο των συναισθημάτων
Οι χαρές δίνονται με δόσεις
Η τραγωδία των Αξιών καιροφυλακτεί στα χαλάσματα
Κι ο Ποιητής..
Που στοχάζεται έναν κόσμο αλλιώτικο
Βολοδέρνει να ενώσει τον κόσμο
Με δυο καταραμένους στίχους του.

Για την ποιήτρια όλα αποτυπώθηκαν εδώ σε αυτό το έργο μέσα από την οπτική της μεταμόρφωσης από το πρωτόγονο έως το ανώτερο εγώ, εκεί που οφείλουμε να βρεθούμε με άλλα λόγια.  Η Φωτεινή  στο βιβλίο της  δεν  εκμεταλλεύεται τον χρόνο ως υπαίτιο. Απλά τοποθετεί τα γεγονότα και τους στοχασμούς στο  χρονικό σημείο που συνέβησαν..
 
Ο Άνθρωπος, όπως παρουσιάζεται στην ποίηση της Φωτεινής και  στη μεταμόρφωση μέσα στο χρόνο , όχι λόγω του χρόνου: 

«..είμαστε τα παιδιά με τα γρατσουνισμένα γόνατα…»

«εμμένουμε στις σκιές, είμαστε οι μνήμες μας..»

«με χάρτινα κουρασμένα βλέμματα σε αποδομημένες ιστορίες
Παρελθόντων χρόνων…»

«μια ιστορία δίχως αρχή μέση και τέλος..»


Τι συμβαίνει;;

«όπου υπάρχει νόμος υπάρχει και νομοθέτης..»

«στο μετερίζι του προσωπικού αγώνα, η θυσία υπέρμετρη..»

«..η ψυχή βρυχάται και σταυρώνεται νυχθημερόν…»

«…τα χάσαμε όλα στη μονοτονία της οδύνης μας…»

«..τρίζουν τα σαρακοφαγωμένα σανίδια της υπόστασης….»




Και ΣΙΩΠΗ….ΣΙΩΠΗ…ΠΑΥΣΗ….

Γιατί συμβαίνουν αυτά;;;

«…εξορίστηκαν οι πράξεις μας… ενσαρκώθηκαν τα ένστικτα στην αχαρτογράφητη ψυχή μας…»

Καθώς:

«…η γνώση των σοφών ανθρώπων μηχανεύτηκε….»

Και  η  Άνοιξη  με  όλο  της  τον  τεράστιο,  υπέροχο,  μεθοδικό συμβολισμό  της  δεν  ήρθε  ακόμα  ή  όχι  ακόμη  σε  όλους ταυτόχρονα  για  να  ανθίσει  το  αγνάντι  μας  και

«..να πιει νερό ο Ήλιος, να πιει ο τόπος, να πιει κι όλη η γη..να ανθίσουν οι καρδιές Ανάσταση…»

Ανάταση θα πω!! Ανάταση από την τεχνική του πονήματος της Φωτεινής, την οπτική που επέλεξε για να μας πει το αυτονόητο και να μας το θυμίσει:


«δεν  σου χρειάζονται  άλλα  υποκατάστατα  πια..»


«… ως πότε;…ως πότε;;;»


Τα γεγονότα δηλαδή τα παρουσιάζει τώρα, μιλώντας μας για αυτά, δείχνοντάς μας πώς έγινε, τι έγινε και γιατί. Στοχάζεται πώς θα ήταν αν ήταν αλλιώς και παροτρύνει την αλλαγή μέσα από το προσωπικό της βίωμα.
Με αυτόν τον τρόπο μας απενοχοποιεί χωρίς να μένει αμέτοχη στα δεινά των λανθασμένων επιλογών μας ή και επιλογών της εξάλλου, το έχουμε ξαναπεί για όποιον ή όποια δεν το θυμάται: Η Φωτεινή υπερασπίζεται τη φιλία ως άλλη θεά Εστία τον οίκο της.
Φωτεινή ας μου επιτρέψεις να πω πως  δεν πρόκειται για ποίηση με τη στενή έννοια του όρου αλλά για ποιητικό στοχαστικό δοκίμιο περί της ανθρώπινης φύσης. 
Η  μελέτη του δίνει τόσες ερμηνείες όσες κι οι  επαναπροσεγγίσεις του με έναν όμως πάντα σηματωρό:

«την Ποίηση που διηθείται για να παραμένει η Ψυχή της αγέραστη στο Χρόνο..»


Καλοτάξιδο!!

Κατερίνη 9/12/2016



 (Στοιχεία για τον κ. Δ.Τσινικόπουλο εδώ :http://www.biblionet.gr/author/11220/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B7%CF%82_%CE%A4%CF%83%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82)