Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2012

Γη Πιεριέων-Ενιπέας

 φωτογραφία -Μ.Παπανικολάου


Πόσο δυνατά κι απόλυτα σε πίστεψα! 
Μικρή κι αρχαία πατρίδα μου, πάνω και δίπλα στην ανάσα σου έχτισα κάθε όνειρο.
Περιηγήθηκα πάλι σήμερα με βλέμμα ανήσυχο απ΄τις βουνοκορφές του αιώνιου μέχρι το γαλανό της καρδιάς σου πέλαγος.
Μα πώς μου μιλάς που φωνής στερείσαι;
Μα πώς μ΄αγγίζεις χωρίς δάχτυλα κι έτσι όπως κείτεσαι δήθεν αδιάφορη;
Κι εγώ, 
να ανήκω σε κάθε ανάσα που μου χρωστάς και σου χαρίζω,
γιατί εκεί ανάμεσα στα φυλλοβόλα και τα αιωνόβια δέντρα σου κατοικούν οι φωνές μιας παλιάς ερήμου.
Την κατοικούν οι θεοί και οι Μούσες του κόσμου ολόκληρου.
Σε προσκυνούν  και σ΄αρνούνται, 
σε μισούν και σε κρεμούν λατρευτικό εικόνισμα ακόμα κι οι δάσκαλοι της ορθής δήθεν σκέψης.
Φυλορροούν  οι κενές τους απόψεις, 
οι αλχημείες τους δεν βγάζουν πουθενά παρά σε χαλασμένες συνταγές πλάνης.

Μια αλήθεια,Νυν και Αεί,στον τόπο μου κατοίκησαν και άνθισαν ιδέες που φύλακας ν΄αξιωθώ κι ας πεθάνω.

Πώς μου μιλάς και πώς με ορίζεις,
εσύ που σε κρατώ στα σπλάχνα και σε διαιωνίζω  κάθε αυγή,  
στον πρώτο ήλιο που φυσά στα βλέφαρα τους μύθους των Δρυάδων,τη θεία του Ορφέα μουσική, το πεύκο, την ελάτη και το ρόμπολο.
Το φύσημα του αγέρα σου, δεν το συνάντησα αλλού,μήτε των σταυραετών σου το πέταγμα έχει όμοιο και αδερφό. 
Γεννά η γη, κάτω απ΄το χιόνι σου, αρμούς φιλοσοφικούς κι αχνίζουν λάβα καυτή οι αρχαίες κολώνες και τα καλίμορφά σου αγάλματα. 
Αν άκουγα την ύδραυλή σου να μεθά τους άνομους κι άλλαζε ο κόσμος στη στιγμή, θα είχε αξία το κάθε μου δάκρυ το εφηβικό. 

Μα πόσο μακριά σου μπορώ να σταθώ; 
Κι αντέχω θαρρείς,να γνωρίζω τα μυστικά του Ενιπέα περάσματα και ν ' αποθάνω αλλού;



Οδοιπορικά-Μ.Παπανικολάου 2012

************************************************************************
Ο Ενιπέας είναι ποταμός της Πιερίας, ο οποίος διαρρέει το Λιτόχωρο. Το φαράγγι του έχει αναδειχθεί και αξιοποιηθεί σε βαθμό που προσελκύει πολλούς τουρίστες κάθε χρόνο. Η ονομασία του ποταμού προέρχεται από κάποια θαλασσινή θεότητα, πατέρα του Πελία και του Νηλέα και συζύγου της Τυρώς. Πρόκειται για προσωποποίηση του Ποσειδώνα. Η ίδια θεότητα απαντάται και στη Θεσσαλία και στην Ήλιδα. Σύμφωνα πάλι με τη Μυθολογία, στο Φαράγγι του Ενιπέα κατασπαράχθηκε από τις Μαινάδες ο μουσικός Ορφέας, ενώ στα νερά του ποταμού λουζόταν και η πανέμορφη Λητώ.
Ο Ενιπέας σχηματίζει στη θέση Πριόνια καταρράκτες. Οι κολυμβήθρες κατά μήκος του ποταμού είναι φυσικές πισίνες.

Πηγή:Ράπτης Γ., Κατερίνης Οδώνυμα, εκδ. Όλυμπος, 2003


********************************************************
Στην ελληνική μυθολογία ο Ενιπεύς ήταν ο ωραιότερος από όλους τους ποτάμιους θεούς, γιος του Ωκεανού και της Τηθύος.
Κατά τον Όμηρο, τον Ενιπέα ερωτεύθηκε η Τυρώ, κόρη του Θεσσαλού Σαλμωνέως και της Αλκιδίκης, σύζυγος του Κρηθέως. Ο θεός Ποσειδώνας είδε την Τυρώ και την ερωτεύθηκε. Επειδή όμως καταλάβαινε ότι η ερωτευμένη κόρη δεν θα δεχόταν τον δικό του έρωτα, πήρε τη μορφή του Ενιπέως. Η Τυρώ ξεγελάστηκε και δέχθηκε τον Ποσειδώνα. Ο θεός απεκάλυψε αργότερα την ταυτότητά του στην Τυρώ και της προείπε τη γέννηση των δίδυμων παιδιών τους, του Πελία και του Νηλέα.

Πηγή: Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969