Κυριακή 16 Μαρτίου 2014

ΜΙΑ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ (4) - ΜΙΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ



Πανσέληνη απουσία

Είχες κάτι
από πανσέληνες στιγμές
της παλίρροιας.

Πώς σκορπά;
Πώς χάνεται
το πιο θηριώδες κύμα;

Έτσι!
Υπόκωφα κι αδιευκρίνιστα!

Καλοκαιριάζει χαρές.
Απουσιάζεις.








Περιγραφικό της  Α-πόγνωσης

Τι κρίμα
να διορθώνουμε
τα λάθη της γραφής!

Ανύποπτοι
γκρεμίζουμε
το τελευταίο καταφύγιο
της αθωότητάς μας.

Είχα κρυφτεί
στο γράμμα που έλειπε!

Στο περιγραφικό Α (Άλφα)
της Α-πόγνωσης...







Ακριβέ μου!

Καμιά γραφή δεν το έγραψε ακόμα
καμιά μουσική
ούτε ρυθμός
ούτε ο αδυσώπητος
θηριώδης χρόνος
δεν συναντήθηκε μαζί σου...
Ακριβέ μου!

Ούτε οι δρόμοι
σε αντάμωσαν ποτέ αληθινά!
Γλαρό μου κύμα-πάλευκο!

Τριαντάφυλλό μου!

Όσο κι αν έψαξα
στα εωθινά  ηλιοστάσια
στις νεκρές φούγκες
στα ακροθαλάσσια
για σένα
ποτέ
κανείς δεν μου τραγούδησε.

Ούτε μια θύελλα
δεν έφερε τον ήχο της φωνής σου.
Αγαπημένε!

Να πεις του χρόνου
πως ατρόμητη αφεντεύω.
Αυτοεξόριστη της προσμονής σου.

Ακριβέ μου!



 





Πώς;

Πώς θα ήταν να μη σου χρωστώ
εκείνες τις ανέγγιχτες στιγμές;

Τόσα αδιόρατα σημάδια
καλά διπλωμένα και κλεισμένα
στη μικρή σερβάντα.

Ανέκφραστο  συναίσθημα
κι όμως
τόση γνώση αποκόμισα
για να πορεύομαι
από εκεί κι εμπρός.









Επέλαση του έρωτα

Δεν ζήτησα
την ασφάλεια της όχθης
την κραυγή
δανεικών χειλιών
χτυποκάρδια βλεμμάτων
με αμφίβολη αντοχή.

Τραγούδια του έρωτα
αναγνώρισα
ως σήμαντρα  θυρανοίξεων!

Δεν φοβήθηκα
την επέλαση του έρωτα.
.