Πόσο σ αγάπησα Ποίηση!
Γράφουμε
Συνεχίζουμε νύχτες ατέρμονες το σκοπό μας,
Να ακουμπά η μελάνη στο χαρτί
Λες κι αν σταματήσουμε
Θα κοπεί το νήμα της ζωής μας.
Μιλάμε
Ατέλειωτες ώρες για
τη λάμψη του ήλιου
Φοβούμενοι πως εκείνος αυτό κυρίως περιμένει την αυγή,
Συλλαβίζουμε άηχα
Για τη θέρμη της αγκαλιάς των αγαπημένων μας
Ακουμπώντας κάπως τις παρυφές της ευτυχίας μας.
Τελειώνει ο χρόνος
Μα είναι το μόνο που δεν μας φοβίζει
Υμνήσαμε σχεδόν εμμονικά
Τις απέραντες εκτάσεις του νου
Την ολάνθιστη διαύγεια της ελληνικότητας του λόγου μας
Την ασίγαστη φλόγα της
άσπιλης ομορφιάς της πατρίδας
Και μείναμε ικανοποιημένοι
όταν έφτασε η εβδόμη.
Αυτό ποίησα: την γεμάτη εβδόμη μου
Πόσο σ αγάπησα Ποίηση!
................................................
Μίνα Παπανικολάου
Κατερίνη 13/6/2019
copyright
