Κάποτε θα σου πω
για τις απύθμενες θάλασσες.
Στους καιρούς των χωμάτινων αισθημάτων
η δική μας θάλασσα
αστείρευτη
κρατά της νεότητας δάκρυα
και αντέχει.
Μην ακούς που λίγο ξεστράτισε
τυφλωμένη από λόγια
και σκοτεινές αντανακλάσεις του νου.
Αντέχει
και ωραία προσμένει
μιας άλλης ζωή τη δικαίωση.
Μίνα Παπανικολάου
2020
