ΑΝΑΓΛΥΦΑ-ΜΙΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

Δεν ξέρω πως
μα το ανάγλυφο των κυμάτων
με κάποιο μυστηριακό τρόπο
έκρυψε την οδύνη.
Απέδειξε ταυτόχρονα
πως η σιωπή
δεν είναι πάντα χρυσός.
Μόνο κάποια αφηρημένα φύκια ένιωσαν το χαμό.
Είχαν ριζώσει στα ρηχά
και
πως να ξεφύγουν;
Μαρτυρούν,
μα λίγοι τα ακούν.
Μπερδεμένα λοιπόν από την φριχτή αδιαφορία
λυγίζουν
και χάνονται.
Τα καλοκαίρια διηγούνται κι εκείνα,
μα ποιος ακούει;

Κι έτσι, οι άνθρωποι πετροβολουν τις θάλασσες
για να πετύχουν τα φύκια θαρρώ.
Τι κρίμα! Θα ήταν οι παντοτινοί μάρτυρες
της μοναδικής τους αλήθειας!